Goeiemorgen lieve mede-ldvders,

Om direct open deuren in te trappen begin ik mijn blog vannacht met een monoloog naar mijn ex. Een monoloog die waarschijnlijk bij meer mensen hier in hun gedachten sluipt op het moment:

'Hoi lief, het schijnt dat de wereld vandaag vergaat. Echter is dat onmogelijk, want de wereld verging reeds toen jij mijn hart brak...'

Heerlijk dramatisch, zoals het een zanger en musicus betaamt

Goed, back to business, over vandaag en het einde der aarde wordt tenslotte al meer dan genoeg onzin verkondigd op Facebook!
Ik heb vandaag rustig aan gedaan, beetje uitgeslapen, beetje serietje/film gekeken, gehangen op de bank enz.
Om 17:30 werd ik pas actief, kort enkele stukken door gezongen waarna ik op weg ging naar de generale van de Messiah.
Bij deze repetitie trof ik een vriendin/collega die ik al in geen 2 jaar heb gezien, dus we hadden heel wat bij te praten, zowel in de pauzes als tijdens de repetitie zelf hihi. Nu kon dit niet zoveel kwaad want voor ons bestond de avond grotendeels uit wachten tot anderen uitgezongen waren & wij zelf onze recitatief of aria mochten inzetten. Daarnaast was ik toch al in een niet zo serieuze bui & was ik druk verwikkeld in een hilarische chat met die andere & een serieuze met die ene. Op een gegeven moment had ik het zo gehad met de saaiheid van de repetitie dat ik zelfs de telefoon opnam toen die ene mij 'per ongeluk' belde Dat kan natuurlijk echt niet als professional

Na de errug lange repetitie moest ik nog terug naar huis met het ov & tijdens de reis kwam zij uiteraard weer even rondspoken in mijn hoofd, maar eenmaal in mijn stampizzeria aangekomen werd een verse pizza, thee en later een biertje, plus gezellige gesprekken met stamgasten, eigenaar en ook nog die ene over de telefoon, veel interessanter...

Btw, 'vandaag' geen kerstkaart op de mat, Nocontact & No Facebook. Ik blijf deze 3 dingen posten t/m begin januari, oftewel tot het moment dat ik volledig besef dat zij ondanks de feestdagen niets van contact met mij wil. Zolang er nog een zandkorreltje hoop is blijft datzelfde zandkorreltje hardnekkig aan mij plakken! (waar zo'n zandkorreltje overal tussen kan belanden of vast kan gaan zitten laat ik graag aan jullie eigen fantasie over hahahaha )

& nu gaat de dromer naar bed, voordat het zandkorreltje, eehhhh ik bedoel het niveau van dit blog, nog verder daalt

Niet zonder een mooi liedje, passend bij de Apocalyps, over leven en dood...