ik weet dat je mogelijks in de buurt bent, (ah net ontdekt dat je dan toch niet in de buurt bent) mag je weer van de familie niet buiten? Man toch, dat jij dit nog langer kan verdragen dat snap ik niet.
ik weet ook dat je moeder er bij zal zijn en dat je dus niet zal langskomen al blijft er die hoop dat ik je toch nog op een of andere manier ooit nog zal zien en antwoorden op mijn vragen krijg.
Ik hoop dat je eerlijk zal zijn tegen de mensen die mij vroeger gezien hebben en hen de waarheid van onze breuk verteld. Ik hoop dat je ook nog beseft dat ik je graag zie en je altijd graag zal blijven zien.
pffff waarom moesten zij hun moeien in onze relatie en waarom heb ik zo stom geweest om een paar keer insinuerend tegen je te zeggen dat je een ander had. Al bedoelde ik dat helemaal zo niet.
Ik wil nog steeds vechten voor je, al weet ik dat jouw familie mij nooit als perfecte schoondochter zullen aanvaarden, zij hebben wellicht al het perfecte plaatje voor jowu voor ogen. maar ben jij daar nu gelukkig mee? en wanneer ga je mij vertellen dat je inderdaad een nieuwe relatie hebt maar dat het niet jouw keuze is.
Waarom hebben we vorige week geen normaal gesprek kunnen voeren, waarom ben ik toen weggelopen. Waarom kon jij nu niet gewoon vriendelijk zeggen vraag maar. Neen wa twas nog net geen waf