Zondag geskypet met mijn ex. Dat gesprek ging goed. Hij gaf meerdere keren aan dat hij nog eens een weekendje met mij weg wil en hij vroeg of ik eind deze maand bij hem langs wil komen als hij twee weken alleen thuis is. Al met al hield ik er een heel positief gevoel aan over.

Maar nu? Dat positieve gevoel zakt altijd vanzelf weer af, echt vervelend. Ik krijg er een soort high van die een paar uurtjes duurt en daarna ga ik mezelf opnieuw dingen aan lopen praten.
Ik spreek hem dan in de tussentijd geeneens en toch...

Ik zoek elke dag via de app even contact met hem en ik heb de indruk dat hij er blij mee is. Hij reageert vaak heel wat uitgebreider dan hij normaal zou doen. Hij is verschrikkelijk contactgestoord via whatsapp en dat blijft voor mij wrikken. Ik hou er rekening mee en ik probeer er nooit van uit te gaan dat er iets is als hij kortaf doet, maar dat is voor mij vrijwel onmogelijk.
En hetgene waar ik het meest mee zit is dat het contact weer vanuit mij moet komen. Hij had even een superfijne opleving en die is kennelijk voorbij. Ik heb geen flauw idee of dat is omdat hij OPNIEUW wispelturig aan het doen is of dat hij gewoon zo is. Ik heb hem nooit als niet-mijn vriend in mijn leven gehad dus ik kan het onmogelijk zeggen.

Ik heb daarnet bijv een tijdje met hem heen en weer geappt. Hij had migraine dus begrijpelijk dat hij niet super spraakzaam was. Maar beeld je in: als jij een afsluitend berichtje krijgt met een beterschapswens, dan zeg je toch iets van "dank je" of zo?! Dat doet hij dus niet, hij zegt niks, en daar ga ik me dan weer over opwinden. Hij heeft sowieso vaker dat hij niet op berichtjes reageert - ook iets waar ik al rekening mee hou. Toch trek ik het me zo persoonlijk aan als hij dat nu doet. Toen we samen waren zat ik er niet mee, nu wel.

Het niet reageren op zich is niet erg natuurlijk. Het probleem is dat ik er meteen bij ga denken "hij is van gedachten veranderd, hij wil me nooit meer terug". En DIE gedachten kunnen pas weggaan als ik meer zekerheid krijg en als het vertrouwen van de bodem wordt opgebouwd. Nu zijn we nog láááááng niet op dat punt. Waar we eerst altijd heel makkelijk met elkaar communiceerden is het nu alsof we onbekenden zijn

Ik weet dat er op mijn situatie eigenlijk niks meer gezegd kan worden qua advies, ik schrijf dit nu gewoon van me af omdat ik mijn gedachten wil ordenen. En omdat ik het even kwijtwil dus. Het afwachten gaat verder.