Het is ondertussen al zo'n 2 maanden uit met mn ex vriendin [k], waar ik 7 maanden een relatie mee heb gehad, K is tien jaar jonger dan mij [21jaar]
Voordat K en ik wat kregen, had ze eerder een vriendin gehad, maar dat was meer vriendschappelijk zei ze, daar was ze nooit "ver" mee gegaan zeg maar.
We hadden nooit ruzie, er waren wel eens kleine dingetjes, dat ik bv iets zei en dat zij dat anders oppakte,dat ze daar wat achter zocht.
We wonen best een eindje uit elkaar ongeveer 120km, dus we zagen elkaar alleen in de weekenden, in het begin ook door de weeks, daar waren we mee gestopt omdat we continue haar hond en mijn kat gescheiden moesten houden.Maar goed: het was dus 1 x voorgekomen, dat ze een weekend niet naar me kwam [ze zat altijd bij mij, omdat ze dat liever wilde ivm privacy, omdat ze nog bij dr ma woont] dus de dag voor dat weekend, had ik mn K aan de lijn, mn kat zat ik bij me in de buurt en zei voor de grap tegen mn kat "hebben wij ff een rustig weekendje" [als grap]na het telefoongesprek stuurde ze me een sms met daarin "als je liever alleen wilt zijn, dan lat ik je wel met rust" kijk daar zocht ze weer wat achter.

In februari [valentijnsdag]waren k en ik een weekendje weg geweest, was heel gezellig niets aan de hand, het weekend daarop zat ze weer bij mij... toen ging het erover dat je soms mensen hebt, die bang zijn om alleen te zijn, dat die perse iemand moeten hebben om maar niet aleen te hoeven zijn, en dat ik zo niet ben, dat ik het zou redden als het moest....en zij zei ook van "ik ben van de 21jaar 20 jaar alleen geweest dus ik zou het ook redden als het moest" daarna was het ff stil en zei ze ook zoiets van "ik hoor het wel van je als je liever alleen wilt zijn"
Ik uitleggen aan haar dat ik daar verder niets mee bedoelde, wilde alleen duidelijk maken dat ik het serieus meende met haar.[tis een heel onzekere meid] ik kreeg wel een huibui om een gegeven moment, omdat ze het zo oppakte, ze vroeg aan me wat er was, maar ik zei :"laat maar"

Week daarna ging ze met school naar Engeland, ze had me een sms gestuurd met daarin dat ze veilig waren aangekomen, waarop ik haar netjes antwoord had terug gegeven.
Ze stuurde me vanuit Engeland nog een sms met daarin dat ze een speeltje had gekocht voor mn kat, ik zat krap met mn beltegoed, dus ik had daar niet op gereageerd [mijn stomme fout,maar goed ze wist dat ik niet zo'n smser ben en niet voor elk kleinigheidje zit te smsen] kort daarop smsde ze "ontvang je mn smsjes wel?' waarop ik reageerde "ja, maar ik moet ff zuinig aan doen met mn beltegoed" smsde ze terug "ow, nou dan spreek ik je nog wel" waarop ik weer antwoorde dat ik het zo niet bedoelde.

Dus ze was terug uit Engeland, wat op skype gebabbeld, verder niets aan de hand, tot er een paar dagen daarna een soort van dramagesprek kwam: ze vroeg haar eigen af of ik onze relatie nog wel zag zitten, en dat ze had zitten nadenken in Engeland, zeker na dat ene smsje, en dat we allebei anders dachten over een relatie, omdat ik de weekenden wilde e, zij het liefst elke dag bij me zou willen zijn [ze is bijna klaar met school] Ik had eerder tegen haar gezegd: ik wil alles op het gemakje doen, ik woon al lang op mezelf, dat word gewoon wennen voor mij, daarom wil ik het op het gemak doen, en dat samenwonen komt wel.
Ze zei ook: als het zo doorgaat dan trek ik het niet meer [terwijl dr eigenlijk niets aan de hand was,nooit ruzie]
Dus na dat gesprek liet ze me weten dat ze heeeeeeeel veel van me houd en wat we heben dat ze het niet zomaar opgaf.

Week daarna, had ik haar opgehaald, zat ze bij me op de bank, deed afstandelijk wilde niets eten en drinken, zei niet veel... dus ik vroeg aan haar "waarom doe je zo afstandelijk"? zei ze dat ze het niet meer wist wat ze wilde of ze het nou uit moest make of niet... waarop ik zei "dan zit ik straks nog 3 weken in onzekrheid" en toen kwamen de woorden bij k eruit dat we er beter mee konden stoppen. Diezelfde avond is ze meteen terug naar huis gegaan. Dus ik met haar smsen dat ik er niets van snapte, en waarom ze de week daarvoor nog tegen me had gezegd dat ze nog heeeeeel veel van me hield, en zelfs toen in de trein toen ze onderweg naar huis was, zei ze "ja, dat is ook zo ik hou ook heel veel van je"
En wat is nou de reden geweest dat ze het uitmaakte: ze had geen gevoelens meer voor me!, ja wat is het dan, als je de week voor je het uitmaakt nog wat anders zit te zeggen tegen me.
Daarna nog ene tijdje contact met k gehad, ze wilde wel vrienden met me blijven [ik kan zelf niet opeens een knop omzetten van relatie naar vriendschap" ze zei "in het begin voeld eik meer voor je ja, maar op het laatste was het als een gewone vriendin" dan denk ik ga je tegen al je vriendinnen zegen dat je heeeeeeeel veel van ze houd ofzo.
Soms denk ik: het is mijn schuld dat het uit is, terwijl dr gene erge dinge zijn gebeurd, tzat gewoon goed, en in de beste relaties komen er wel een strubbelingen voor.

Ik ben trouwens benieuwd wat jullie hiervan vinden...

Dit word een erg lange blog.. ik ga met een andere blog verder hoe de tijd daarna ging...