Merk aan mezelf dat ik me steeds sterker begin te voelen in het hele verhaal. Ik laat me hierdoor niet uit het veld slaan! Ook al moet ik misschien alles opnieuw gaan opbouwen vanaf nul.

Tuurlijk heb ik me vrienden die me steunen. Maar de 'vriendengroep' waar ik voornamelijk de afgelopen 2 jaar mee ben om gegaan is er niet meer..... Ht sociale leven wat ik had is weg. Tuurlijk ga ik stappen en op pad met vrienden, leuke dingen doen. Alleen deze wonen niet in de buurt verder weg, allemaal druk met studie of werk. Ik zit op dit moment 1 dag in week op school en de rest ben ik vrij heb 7 weken al geen baan meer. En het even op de fiets stappen naar vriend/vriendin zit er niet meer in. Ik mis dat wel gewoon. Dit komt wel weer en je leert je echte vrienden kennen in moeilijke tijden.

Maar het doet wel pijn dat de mensen waar ik dacht ook op zou kunnen steunen omdat ik er die 2 jaar ook voor hun was is er niet meer.... Zie nu dat zij heel egoïstisch zijn. Krijg de vraag hoe ik er onder ben dat me ex eigenlijk sinds dat de dag dat het uit is tussen ons bezig is met dat andere meisje (eigenlijk al tijdens onze relatie) hoe ik er over denk. Dit heb ik al eerder aan ze verteld 3 weken geleden dat is in die tijd niet veranderd heb ook gezegd dat ik nooit vriendinnen met haar zal gaan worden dus hoe denk je dat ik erover denk. Krijg opmerking: verder zie je ons ook niet echt he.... Gaan we nog is daten of ga je nog stappen ofzo. Terwijl ik die zaterdag ervoor nog even bij ze was in de stad. Het moet weer van mijn kant komen terwijl ik niks van hun hoor en ze er niet voor me zijn. Heb gezegd dat wel ga zien hoe ik me voel en dat ik hoop dat ze hier begrip voor hebben. Na dit heb ik besloten dat ik er geen energie meer ga insteken dat ze me niet meer kunnen teleurstellen maar me eigenlijk alleen nog maar kunnen verrassen door echt begrip te tonen.

Maar dit heeft me ook sterker gemaakt en me dingen in laten zien. Ik ga nu gewoon vooruit ondanks wat de mening van andere is als het voor mij goed voelt, dan is het goed.... En wil hier ook echt sterker uit komen en me les uit het hele verhaal leren. Het was me eerste echte relatie, met me eerste grote liefde. Ben van mening dat je eerste grote liefde altijd in je hart blijft zitten. Dus hij ook bij mij ondanks wat die geflikt heeft.

Heb hem vanaf begin van facebook verwijderd maar vandaag even zwak momentje gehad.... Dus even gaan kijken op zijn pagina..... Zijn profielfoto is nog altijd foto van hem van eerste weekendje weg samen en waar die heel verliefd de camera (naar mij) kijkt.... Als ik die zie breekt me hart weer een beetje.... En ik zag dat nieuwe meisje hartje naar hem gestuurd had... Hij heeft dit geliked en haar ook zo'n hartje gestuurd kon het niet laten bij haar te kijken dit heeft die nooit naar mij gedaan.. Hij was niet van de facebook en deed daar niet zo aan... Ja alleen het liken van mijn posts maar nooit wat naar mij sturen...
Dit deed pijn maar heb hier even om zitten huilen en begon me te realiseren dat hij nooit zo diep van me heeft gehouden als dat ik voor hem deed. Hij hield wel van me maar niet dat hij alles voor me over had.. Het ging om zijn gevoel en ik deed omdat ik zo diep van hem hield alles voor hem. Wrong me in bochten voor hem... Dit zal ik in me komende relaties niet meer doen.... Tuurlijk maak je compromissen in relatie maar ik deed geen compromis nee verlegde me grens voor hem.
Door dat hartje op facebook voelt het alsof hij het al meer doet voor haar dan dat die voor mij heeft gedaan.. Kan dit niet met zekerheid zeggen want kan niet in zijn hart en hoofd kijken....

Maar ondanks dit verdriet wel leuk en relaxt weekend gehad.. En dit laat ik me niet af nemen.... Want door met een oude vriend af te spreken die ik al tijden niet gesproken had om onze verhalen met elkaar te delen want zijn relatie is onlangs ook verbroken, ben ik dingen in gaan zien over mijn verbroken relatie. Uiteindelijk ook met hem gezoend en hierdoor voelde ik me weer vrouwelijk en aantrekkelijk wat ik me sinds dat het uit is met me ex niet meer gevoeld had... Hierna voelde ik me beetje schuldig omdat gevoel had dat ik vreemd was gegaan maar dat ben ik niet... Ik mag er ook nog gewoon wezen!
Wil niet gaan rebounden of wat dan ook... Wil het eerst allemaal verwerken. Het was eigenlijk beetje troost bij elkaar zoeken.. Op dat moment was het fijn. Hij voelde zich daar na nog meer schuldig dan dat ik me voelde omdat bij hem pas 3 weken geleden is. Heb tegen hem gezegd dat ik het begreep en we elkaar nu gewoon als vrienden nodig hebben en dit voorval vergeten.... Want praten met mensen die hetzelfde mee maken is heel erg fijn want die begrijpen je beter... Dat merk ik wel met vrienden die nog nooit ldvd hebben gehad hoe het is om je zo te voelen en zeggen sneller kom op je moet door en zijn je verhaal zat... Hoop dat hij dit ook wil want kreeg daar niet duidelijk antwoord op.

Ik heb geen spijt van het zoenen, ik voel me er beter door in me vel en wil dit vast houden! Ik mag er ook gewoon nog wezen...
Ben er gewoon nog en ik ga ervoor Vooruit met die banaan!
Ondanks dat ik weet dat het met ups en downs zal gaan.......

Weten is niet genoeg, we moeten het toepassen. Willen is niet genoeg, we moeten het doen