EHallo lieve mensen

Inmiddels een half jaar verder en heeeeeeel veel gebeurd. Zijn weer bij elkaar ? Nee
Vind ik dat erg ? Ja
Ben ik daarover verdrietig ? Niet meer want ik heb hoop en geloof in een goede afloop

Na mijn laatste blog en dat was en dat was fijneen wee een week een week voor de echte breuk. Waren we samen aan het dansen in de kamer, hebben we liefdevol met elkaar gedoucht en gevreeën en in elkaars armen in slaap gevallen. Een week later vanuit het niets keihard de deur dicht en alle contact verbroken. Ik ging door een hel. Daar waar in het verleden nog openingen waren was nu alles potdicht. Ik die meestal de creativiteit had om iets te verzinnen zodat het contact weer nieuw leven in geblazen werd stond nu leeg en inspiratieloos tegen de muur.

Ik heb in die tijd alles aangegrepen om op deveea manier herstel te krijgen en een van de dingen die ik deed was zoeken naar antwoorden binnen het spirituele. In die zoektocht ben ik met een Belgische vrouw in contact gekomen die via kaarten leggen mij inzichten gaf in de processen die in mijn leven gaande waren. Maar ook over onzichtbare processen die in gang gezet waren. Ik kan daar heel veel over schrijven maar zal jullie daar mee lniet astig vallen. Om een lang verhaal niet langer te maken zijneen groot gedeelte van de dingen die ze heeft gezegd op dit moment uitgekomen of is aan het uitkomen. Ben een nuchtere kerel en als je mij dit een jaar geleden had gezegd dan had ik je voor gek verklaard maar geloof me zonder info te geven precies horen wat er aan de hand is en tot in detail dingen horen die spelen zonder dat er iets over gezegd word is een bizarre ervaring en dat bij meerdere personen die onafhankelijk van elkaar hetzelfde zeggen.

Er is sinds september ineens weer contact van uit mijn liefs initiatief met me opgnomen vanaf dat moment is er iedere dag wel een contact moment met elkaar. Haar bindingsangst is nog steeds aanwezig en is duidelijk te merken als het contact intensiever is geweest maar ik merk van binnen een verandering en dat zaken aan het veranderren zijn. Het gaat tergend langzaamen ook al zegt ze dat het niets zal worden (zelfs dat zegt ze niet letterlijk ze ze zegt dat ze zich afvraagt of het wel kan) de signalen die ze geeft staan haaks op haar gedrg. Foto van zichzelf sturen, toch aangeven me weer een keer te willen zien, telefoneren, uitnodigen voor wordfeud, mijn koosnaampje met liefde zeggen.

Het gaat erg langzaam en deze tijd van gemis pak ik om anderen te helpen, zorgen dat ik er zelf klaar voor ben om straks die man voor haarvte zijn die ze verdiend...... Ik ben er wel achter gekomen dat zij echt de liefde van mijn leven is en mocht het onverhoopt toch niets worden dan hoef ik echt geen andere vrouw in mijn leven.

Ik sta uiteraard open voor jullie tips en opmerkingen.