Laatst dus weer met mijn ex afgesproken. Leuke avond gehad waarbij we naar elkaar uitspraken dat we elkaar misten en dat we weer gaan daten. Waarom voel ik me dan nu zo kl*te? De dagen nadat we elkaar zagen stuurde hij smsjes dat hij het leuk had gehad en we spraken een datum af. Toen de date volgende week afgesproken was (waarvoor ik zelfs een andere date afzei) hoorde ik niks meer van hem. Ik zag hem wel nog op werk. Dan kijken we elkaar aan met zo'n flirterige blik. Dan heb ik wel weer even een opleving maar verder zie ik die date eigenlijk helemaal niet meer zitten. Ik geloof gewoon niet dat het anders kan worden tussen ons. Hij is iemand die alles wil: feesten doordeweeks, volledig opgaan in zijn werk en een vriendin. Hij mist me nu waarschijnlijk omdat hij zich eenzaam voelt. Ik heb gewoon niet het gevoel dat ik de vrouw voor hem ben. Ik ben niet zoals hij. Ik wil geen saaie man maar uiteindelijk wil ik wel gewoon een leven samen opbouwen. Gewoon samen op de bank zitten. Ik zie het al voor me dat hij een paar keer per week dronken wordt in de kroeg en dat ik dan thuis op hem zit te wachten. Zo'n leven wil ik niet. Ik wil een leven samen. Volgens mij kan dat niet zoals hij zijn leven wil inrichten. Misschien is een vrouw die ook zo'n soort leven wil beter voor hem. Kunnen ze samen hun lever verpesten.

Ik was net op de goede weg. Lekker mijn eigen hobby's uitoefenen. Beetje zoenen en daten met andere mannen. Toen hoorde ik dat hij op een feest gezoend had met een meisje en dat hij haar mee wilde nemen naar een hotelkamer. Dat laatste is uiteindelijk niet gebeurd maar het idee alleen al maakte me helemaal ziek. Toen ging ik hem dus bellen en gingen we weer afspreken. Hij was ook weer contact met mij aan het zoeken maar volgens mij was het vanuit mij compleet het verkeerde uitgangspunt om met hem af te spreken. Ik kan hem gewoon nog niet loslaten terwijl ik eigenlijk weet dat ik het wel moet doen. Nu ik alweer een paar dagen niks van hem hoor ga ik ook twijfelen aan zijn motieven: vindt hij het gewoon leuk om af en toe af te spreken of wil hij me echt terug? Wat denken jullie hiervan: is het een goed idee om volgende week met hem af te spreken en te kijken of het op een of andere manier nog kan werken? Of is dit gewoon een zinloze operatie?