Gisteren door haar gebeld. Ze had via mijn broertje vernomen dat er kittens waren.

Dus belde ze mij om te vragen of ze ze mocht zien. Gelijk de pijn weer naar boven gekomen, door haar stem te horen. Toch heb ik me sterk gehouden. Ik heb haar gezegd dat ze maar contact op moest nemen met de eigenaar van de kat, en niet met mij.

Aangezien ik in hetzelfde huis woon als de eigenaar van de kat, heb ik haar wel duidelijk gemaakt dat ze vantevoren moet bellen zodat ik weet wanneer ik een eindje om moet. Ik zou het niet aankunnen om haar weer te zien. Die pijn zit nog steeds te diep, ookal zie ik haar nog steeds in mijn dromen. Elke nacht weer.

Vandaag door mijn oom opgehaald. Die is net terug van vakantie, en heeft nog een week te gaan. Vanavond Barbequen met 4 mensen. Hoop dat het gezellig word. hoop dat ik niet aan haar zal denken, alhoewel het moeilijk zal worden aangezien mijn ex en ik nog een hartstochtelijke nacht in de logeerkamer hebben gehad vlak voordat het uitging.

Vooral het weer van de laatste paar dagen maar het denken aan haar vrijwel onmogelijk. automatisch denk ik weer aan de dingen die we deden met dit soort weer. Naar het strand, zwemmen, duinwandelingen maken en zelfs de liefde bedrijven midden in de nacht in de duinen.

Heb de kaartjes voor een concert afgezegd. Die had ik voor haar verjaardag besteld, maar dat is nu niet meer te doen. Ik ga geen kaartjes betalen voor iemand die toch niet om me geeft. Dat vraagt ze dan maar aan haar nieuwe vriend (haar ex). En die zal dat niet doen, omdat zijn voetbalclub dan moet spelen, en hij niet van die muziek houd. Tja.. dan heeft ze pech.

Ook gisteren weer met de psych gesproken. Ze gaat er nu ook aan werken om hulp voor me te regelen met de Chronische hyperventilatie. Ik hoop dat dat goed komt.

Sterkte aan alle mensen hier, en probeer van het warme weer te genieten. Nederland kennende zal dat niet zo lang meer duren