Dat gevoel van vervreemding heb ik ook gehad. Je krijgt dan zo'n ontzettende drang om contact met haar op te nemen om uit te vissen wat haar bezig houdt.

De bal ligt bij haar. Jij hebt nog een antwoord te goed. Door nu contact op te nemen forceer je de boel misschien wel. Geef haar de kans te antwoorden. Misschien heeft ze moeite met de dingen zo te formuleren zonder dat ze kwetsend zijn of anders bedoeld zijn. Waarschijnlijk wil ze daar rustig over nadenken. Wacht lekker tot dat dagje dat jullie uitgaan.

Good luck!!

Ze wil een dagje met je uit? Da's dan wel weer een bijzondere manier om over dit soort dingen te praten. Is het wel haar bedoeling om dan echt te praten, of wil ze gewoon een gezellig dagje met je? Toen het ooit uit was tussen mijn ex en mij (het is ooit eerder (een maandje) uitgeweest vanwege hevige spanningen enzo toen we negen maanden verkering hadden) zijn we ook een paar keer uitgegaan. Zij had het toen uitgemaakt, na me van alles en nogwat wat haar dwars zat verteld te hebben. Ik zei dat als ik die dingen nou eerder had geweten, ik er wat aan had kunnen doen. Ze hield nog wel van me. Dus gingen we dingen doen, uit enzo, zo kon zij zien of ik echt begrepen had wat haar dwarszat en bovendien was het sowieso wel een veilige tussenoptie. Dat heeft toen dus maar een maand geduurd voordat we weer bij elkaar waren. Nu gaan we helemaal niet meer uit, die boot heeft ze afgehouden. Praten hebben we gewoon bij mij thuis gedaan. Vandaar dat ik het wel een opmerkelijke mix vind van deze twee verhalen.

Ik dacht dat al het hoop was verloren. Hij negeerde me volkomen, voor mij doen was hij bang. Want zodra we elkaar aankeken draaide hij gelijk verlegen zijn hoofd weg. Maar toen, na 6maanden kwam er een feest en meneer had die grens doorbroken. We hadden weer de grootste lol samen, twas weer zoals vroeger. Waardoor mijn hoop nu weer terug is helaas. Maar heel veel mensen zijn ervan overtuigd dat hij mij ook nog steeds leuk vind, pff we zullen zien idd.

Liefs,
Dearest...