Zo-zo.

Daar waar ik mij inmiddels allang uit het oproer had terug getrokken, zie ik dat een aantal gebruikers het meer dan geoorloofd vonden om op een blog maar ongefundeerd en oordelend over het personage ‘Chelle’ door te blijven schrijven en daar zelfs ‘aanvullingen’ aan bij te dragen.

Terecht dat de blogger zich hier over uitspreekt. Dat zij daar speciaal een blog voor behoort aan te maken, omdat zij kennelijk op haar andere blog niet gehoord, noch gezien werd in zelfs nog haar tussendoorse uitleg waar zij nogmaals onderstreept ‘dat de mening en ervaringen van anderen/iedereen waardevol zijn voor haar’, vind ik egoïsme van de bovenste plank. We kunnen concluderen dat het allang niet meer om de blogger zelf ging, noch waren de ‘aanvullingen’ die werden geschreven in het belang van haar proces. Het werd een Hetze Tegen Chelle. Omdat ik aan het verzoek van de blogger in kwestie wil tegemoetkomen om haar blog -- de plek waar alle commotie zich manifesteerde -- niet te vervuilen, lijkt het mij volledig geoorloofd om mijn eigen geluid in mijn eigen blog te laten klinken.

Gezien de instemmende geluiden op een “Ik wakker het vuurtje niet aan hoor....Ik sta in mijn recht om dit hier neer te zetten’ van een andere gebruiker, neem ik aan dat diezelfde vrijheid hier ook voor mij geldt.

Waar was die gebruikster met haar neurotische gewapper met de forumregeltjes als 1 van haar medestanders zich, aanwijsbaar, schuldig maakt aan precies dezelfde ‘overtredingen’ die zij bij anderen (die haar mening niet delen) altijd direct lijkt te moeten aanwijzen?

Waar bleef haar recycling van de ‘practice what you preach’ naar zichzelf en andere medestanders toe, wanneer ze een andere gebruiker met een andere mening op basis van deze term terechtwijst?

Waar bleven de andere ‘objectieve’ forumleden die er meestal als de klippen bij zijn om een blog te gaan opstarten waar, als Chelle (of iemand anders met een afwijkende mening) iemand weer van repliek heeft gediend, een tegencampagne wordt opgestart dat gaat over ‘respect’, ‘fatsoen’, ‘elkaar in de waarde laten’ en ‘alle meningen mogen naast elkaar bestaan’?

Waar bleef de toepassing van die Narc-‘checklijstjes’ die opvallend genoeg ook heel goed passen op die befaamde ‘omkeer’-technieken die hier door hen die aanstoot nemen aan mijn afwijkende reactie aan een blogger, talloze malen tentoon wordt gespreid in diverse ‘wordsalades’?

Nergens ook maar inhoudelijk beargumenteerd op dat wat ik heb geschreven, noch worden mij ook maar ergens (kritische) vragen gesteld over de uitspraken die ik in mijn reactie aan de blogger heb beargumenteerd. Vind niemand ‘opmerkelijk’, kennelijk. Ik echter wel.

Na het plaatsen van mijn reactie, stuiven er overal rookwolken op door het harde gestampvoet – overigens niet van de blogger aan wie het bericht gericht was, maar-- van enkele diep verontwaardigde, meelezende gebruikers. De blogger, degene aan wie mijn bericht is gericht en die voor mij allereerst centraal staat, reageert positief op mijn reactie. Je zou, als zuiver objectieve lezer/gebruiker, hiermee kunnen concluderen dat ook mijn bericht, hoewel inderdaad anders klinkend en niet conformerend aan het gedachtengoed dat hier overheerst, in ieder geval door de blogger, om wie het hier gaat, gewaardeerd wordt.

In plaats van dat er, waar iemand het niet met mijn berichtgeving eens zou zijn, op mijn inhoud wordt gereageerd en mij voor de verandering eens een oprecht nieuwsgierige vraag wordt gesteld waarachter eens geen hardnekkig oordeel schuilgaat – word ik door een aantal gebruikers die hier overigens op het forum ook heel prominent en overheersend met hun visies aanwezig zijn, ‘benaderd’.

Wordt mij het verzoek gedaan ‘of het mogelijk is dat ik mij niet meer negatief uitspreek over de reacties van anderen’. Met andere woorden, vrij vertaald: ‘spreek je alleen maar uit als je het er (positief) mee eens bent’. Tja, zo werkt dat niet op een openbaar uitwisselingsplatform. Vervolgens een alineaatje ‘hoe een forum werkt’, terwijl 'Het Verzoek' (geen 'vraagje', dus) dat aan mij wordt gedaan, compleet indruist tegen het uitwisselingsprincipe dat nu eenmaal op een forum bestaat onder de gratie van een diversiteit aan uiteenlopende opinies. Een forum vertegenwoordigt de mogelijkheid om kennis te nemen van een veelheid aan standpunten.

Zowel die van anderen, als ook die van ‘Chelle’, dus.

Met inachtneming van dat principe, beroep ook ik mijzelf op het recht om hier – waar het andere meningen betreft – nog steeds mijn eigen mening uit te spreken. Doen andere gebruikers ook nog steeds. Ik ga mijzelf, in mijn eigen visie en mening, niet kleiner of onzichtbaar maken op basis van het gegeven dat enkele gebruikers hier zich constant aangesproken en geïntimideerd voelen door mijn weigering ‘om in het collectieve geluid mee te gaan’. Dat dit bij sommige individuen hier veel weerstand en verontwaardiging opwekt en vervolgens kennelijk hun persoonlijke veroordelingen over ‘Chelle’ in hun ogen rechtvaardigd, bleek uit de berichtgevingen die erna verschenen.

Ineens voegden zich er aan alle kanten gebruikers bij met niet ter zake doende aanvullingen gericht op de persoon ‘Chelle’ (en niet op mijn reactie ten aanzien van de blogger) die, verscholen achter medestandertjes met ruggen die doen denken aan die van Russische Kogelstoters, zich ook even instemmend en jubelend moeten laten horen. Uiteraard niet inhoudelijk of waar dan ook beargumenteerd. Er wordt gewoon, gedreven door de veiligheid van een groepsformatie die hier heerst, zelf ook graag een kogeltje afgeschoten om jezelf in de groepsformatie op de kaart te zetten.

Een benadering waar meerdere gebruikers zich hier inmiddels veelvuldig schuldig aan beginnen te maken en die je inmiddels zou kunnen definiëren als het zogenaamde ‘morgensterren’: lasteren, demoniseren, verdraaien, batterijzuur-spuwen en jezelf vervolgens verkopen als rechtvaardige Heilige ‘die absoluut niet bitter is’. Right. 'Morgensterren' is eenvoudig vertaald: ophitsen, in elk verhaal op zoek gaan naar een negatieve inhoud, olie op het vuur gooien, en daar dan vervolgens, systematisch en zonodig uit de context rukkend, al je brandende bitterzuur op losgooien. Hoppend van blog naar blog zie je een overduidelijk patroon.

Fascinerend, deze ‘omkeer’-techniek. Schijnt, zoals dat hier veelvuldig wordt geschreven, een narcistisch ‘trekje’ te zijn. Laten we deze bewering even toepassen, daar waar hij allereerst zichtbaar werd. Namelijk --nét nadat ik mijn reactie schreef – waar ik, inderdaad, kritiek uitte over de ongefundeerde beweringen die hier als zoete koeken door de strot worden geduwd, het constant, systematisch stigmatiseren van een ‘ex van’ op basis van vaak hele summiere info en het overrrulen van de uitleg van een blogger die herhaaldelijk mededeelt ‘ergens nog niet te zijn’ en verklaart ‘blij te zijn’ dat haar diverse invalshoeken geboden wordt.

Als ik dan behoorlijk geirriteerd raak omdat óók nog eens systematisch mijn woorden, zinnen en bedoelingen uit de context gerukt worden, dan word ik even door de zogenaamde Narcist-slachtoffers hier, gekenmerkt als een ‘narcist’.

Ik schreef, goed lezen:

Werd verdraaid tot:

(Nee, dat staat er niet)

Vervolgens weer door een andere gebruiker, zonder dat er ook maar even een check werd gedaan om mijn woorden terug te lezen, teruggegeven als:

(wederom, dat schreef ik niet).

En nam weer een andere gebruiker het op deze manier over:

(Incorrect. Ik ‘gooi’ niet met ziektes. Ik vergelijk een collectief, steeds opnieuw in werking gesteld afweermechanisme met een ‘gezwel’. Moeilijk hé, begrijpend lezen?).

En dat is maar 1 voorbeeld in een stroom van misinterpretaties door, ik vermoed, een alarmerend gebrek aan tekstbegrip. Het staat notabene gedrukt. Je kunt het 10 keer nalezen. En het dan nog steeds zo negatief weten te verdraaien. Het is bijna een kunst aan het worden. Dat totaal verkeerde interpretaties tussen gebruikers zo makkelijk van elkaar wordt overgenomen en aangevoerd als ‘bewijsmateriaal’ van hun persoonlijke issues met mij, bewijst maar weer eens hoe ‘objectief’ sommige gebruikers werkelijk zijn.

Zo ‘objectief’ dat ze elkaar gewoon napapagaaien en nog geloven in dat wat zij (of medestanders) denken te lezen. Het niveau van Begrijpend Lezen bij de gebruikers die systematisch mijn woorden uit de context halen, vertoond grote tekortkomingen. Mag ik zeggen, toch, als ik bovenstaand voorbeeld letterlijk zie gebeuren?

Dat je het ‘Begrijpend Lezen’ niet goed onder de knie hebt, daar kan ik nog begrip voor opbrengen. Maar wanneer je op basis van je eigen onvermogen om te ‘begrijpen’ wat er werkelijk gedrukt staat, een foute beeldvorming over een gebruiker gaat verkondigen als De Waarheid, dan gaat het allang niet meer om die gebruiker zelf maar vooral over je eigen gestoorde interpretaties die je constant op teksten loslaat. Als je dan nog steeds, keer op keer, geen onderscheid kunt maken tussen wat er geschreven staat en dat wat je er zelf van maakt omdat je je oordeel over ‘Chelle’ graag bevestigd ziet, dan ben je in mijn ogen geen serieuze gesprekspartner.

Wat er in al dat irrelevante oproer werd tentoongespreid, is een regelrechte manifestatie van een overduidelijk woekerend wrok bij enkele, zeer verbitterde Musketiers van de ‘Narc’-brigade die het vervolgens meer dan gerechtigd vinden om met haast fundamentalistische stuwkracht de ruimte die een kritische andersdenkende inneemt ‘om het ergens niet mee eens te zijn’, te onderdrukken, bestraffen en overheersen. Goh, was dat ook niet een trekje van Narcisme?

Preken Voor Eigen Parochie is het; veilig omringd door instemmende gelijkgestemden die het alleen maar met je eens zullen zijn omdat achter het ‘instemmen’ nu eenmaal de onuitgesproken beloning op je wacht dat je een veilige, beschermde positie in de groep zal kunnen verwerven – en deze vervolgens, zelfs ten nadele van een gebruiker die voorheen de tijd nam om inhoudelijk op je te reageren (daar waar anderen je blogs of reacties niet eens opmerkten), met hardnekkige vastberadenheid probeert te waarborgen.

Hoe geloofwaardig ben je nog, met zo’n uitspraak: “Deze reactie heeft Chelle puur en alleen aan zichzelf te danken” ?

Is dat niet wat Narcisten ook constant doen? Hun eigen gedrag rechtvaardigen door te gaan stellen ‘dat die ander het over zichzelf heeft afgeroepen’? Wat je met zo’n uitspraak uitdraagt, is dat het meer dan geoorloofd is om jezelf het recht toe te eigenen om iemand hier maar ‘met z’n allen’ te gaan straffen en verketteren door in de overtreffende trap te gaan optreden op de persoon zelf, simpelweg omdat de wijze waarop iemand zich hier uitspreekt en het feit dat de mening niet op de jouwe aansluit, je niet zint. En dan ook nog komen met ‘Zullen we er anders even een polletje van maken?’. Dan ben je, je ontkenningen tevergeefs, niet meer bezig met ‘laat een ieder reageren zoals hij wil’, maar speel je wel degelijk in op de uitsluiting & verdeling van een gebruiker waar je zelf maar al te graag aan meewerkt.

Het was uiteraard een kwestie van tijd voordat het selectieve clubje van ‘Narc’-hunters dat zich op dit forum ophoudt, die befaamde ‘Narc’-kaart (nadat deze ook al eerder aan gebruiker Torn was toegespeeld) nu ook publiekelijk aan Chelle wordt uitgedeeld.

Nooit is mij ook maar 1 oprecht geïnteresseerde vraag gesteld waar het mijn benadering van ‘Narcisme’ en het constante ‘demoniseren van die ex’ betreft. Gek is dat. Ik deel namelijk de vele verhalen die gaan over ‘een Narcistische partner’. Dat ik het nooit op die manier naar mijzelf toetrek is omdat ik er vrede mee heb gesloten en het ook niet relevant vind om in elke conversatie een ingang te zien waar ik het weer kan terugleiden naar ‘die gekke ex’ of ‘die mishandelingen’. Ik heb de behoefte niet, noch wens ik energie te geven aan het blijvende naar beneden halen van mijn ex.

Wist je overigens dat dat op die populaire Narc-sites waar vaak naar verwezen wordt, ook als een ‘narcistisch trekje’ wordt gekenmerkt? ‘It will always lead back to a conversation about their abusive past or a crazy ex’. Dit patroon zie ik hier bij sommigen ook constant voorbijkomen.

Ik heb mijzelf vergeven en hem, op basis van zijn indicatie en onvermogens, ook. Ik ‘begrijp’ inzichtelijk hoe het komt dat gebeurtenissen, bij beide individueel, liepen zoals zij liepen. En, het belangrijkste nog: ik weiger hierin enige vorm van slachtofferschap. Altijd gedaan. Ik identificeer mij niet met het slachtofferschap. Ik ben ook van mening, vanuit mijn eigen ervaring op dit gebied, dat het je in je emotionele ontwikkeling niet verder brengt om steeds weer met dezelfde bitterheid in herhaling te vallen ‘wat je toch allemaal is aangedaan’ – en dit ook constant bij eventuele lotgenoten te blijven onderstrepen. Het brengt mij geen plezier en voegt aan mijn leven ook niets positiefs toe, wanneer ik mijn ‘narcistische ex’ steeds maar weer afschilder als een 1 dimensionaal karikatuur van de stoornis waaraan hij leidt.

En daarom weiger ik ook om anderen op die manier te benaderen. In mijn geval is er ook nog een kind bij betrokken die dus een ‘gediagnosticeerde Narcist’ als vader heeft. Daar zit een levenslange verbinding, waarbij ik bij elk contact (met toezicht) tussen vader en kind, iedere keer opnieuw wordt uitgedaagd om dicht bij mezelf te blijven. Op basis van de realisatie ‘wat ik mijn kind wel en niet wens mee te geven’, is het nergens ook maar in zijn belang, noch in mijn belang of het belang van de vader om met diepe bitterheid, rancune en wrok terug te kijken op de gebeurtenissen en met die lading stigmatiserend over de vader/de ex te (blijven) praten.

En met die visie, benader ik hier dan ook de verhalen. Wat heeft iemand anders aan de lading van bittere rancune en hevige frustraties die worden gevoeld (en wel degelijk, tekstueel, voelbaar is) voor de aan een stoornis lijdende Ex en die dan zonder enige beheersing wordt uitgestrooid over anderman’s verhaal? In welke zin ‘brengt’ dat een andere lotgenoot verder? Ik zie het niet. Wat ik wel zie, is de negatieve invloed die deze benaderingen hebben op de ontwikkeling van bitterheid en stagnatie bij andere ‘lotgenoten’. Dat betreur ik, want het houdt je vast in negativisme en het blijft energie zuigen. Vanuit mijn eigen ervaring en doorleefd proces, weet ik maar al te goed dat je ook een ander pad in de verwerking kunt kiezen. Wat een mooie uitwisselingen zou dat opbrengen, wanneer lotgenoten elkaar niet blijven bevestigen in het slachtofferschap, maar elkaar kunnen supporten in het ontstijgen ervan.

In plaats daarvan wordt je hier, door ‘lotgenoten’, uitgejoeld en zelf ‘maar even’ gebrandmerkt als ‘narcist’. Ondersteund wederom mijn mening dat het steevast blijven 'demoniseren van Exen' in de verhalen die voorbijkomen, met uiterste voorzichtigheid bewaakt behoort te worden. Je kan er namelijk behoorlijk naast zitten, blijkt wel weer. Ironisch dat het 'De Strijder' van die afwijkende invalshoek nu zelf overkomt. Wordt mijn zeer logische irritatie over het fundamentele verschil tussen ‘inhoudelijk op een reactie reageren’ of ‘grensoverschrijdend op het personage (af)reageren’, gekenmerkt als een ‘narcissistic rage’. Gezegd door een gebruiker die niets anders doet dan steevast, patroonmatig overal met negatieve ‘rage’ op blogs verschijnen. En dat ‘mag’ allemaal, zonder enige moderatie, blijven staan.

Dit blog is, als ik het teruglees, vooral een ode geworden aan De Andersdenkenden en tegelijkertijd een offensief tegen de Hetze Tegen Andersdenkenden die op dit forum bestaat. Een ieder die zich door bovenstaande aangesproken voelt en hier gaat verschijnen met hetzelfde ongefundeerde persoonlijke gezemel dat voortkomt uit wrok, rancune en haatzaaierij ten opzichte van Chelle wat zich in ‘dat andere blog’ ook als een olievlek heeft uitgespreid, weet dat je daarmee feitelijk alleen maar het bestaan van deze Hetze bevestigd. Het is precies aan te wijzen bij wie, waar en op welke manier dit wrok zich constant manifesteert. Je kunt er vele 'woorden' van Ontkennend Formaat aan vuilmaken 'dat dit niet waar is', maar het zijn 'de acties' die spreken, is het niet?

En dan snel als een grienende, snotterende kleuter stampvoetend richting de admin omdat een ander, na je eigen herhaaldelijke getreiter en ‘niet kunnen stoppen’ op een ander blog, jou vervolgens van scherpe repliek dient.

Yes, indeed. Maar, op z'n Narcistisch gezegd: "de 'schuld' ligt altijd bij 'die ander' toch?