Gisteravond was ze in een vrolijke stemming, nog even staan praten hoe gezellig afgelopen weekend was geweest nog gezegd dat we zaterdag nog wat konden gaan doen, zouden we dan morgen (vandaag) verder bespreken, nog tot laat onzinige sms jes gestuurd, voelde allemaal heel goed aan, Vandaag de moed bij elkaar geraapt en voor morgen bij mij thuis uitgenodigd om te eten en daarna misschien de stad in. ( bij elkaar thuis uitnodigen is een enorme barriere) het antwoord liet 2 uur op zich wachten, toen wist ik het al, bedoel je s middags (ik woon op een wat zuidelijker plekje) of s avond, ik heb wat, een andere keer OK, dus ze wil liever niet bij mij thuis langs komen, en vanavond was ze chagerijnig (omdat ze slecht gespeeld/getraind had zei ze wat wel klopte). liep na de training vrijwel direct weg, afstandelijk. Snap er niks van als ze verlegen mocht zijn (qua emotie want voor de rest is ze heel extrovert) dan is rustig een keertje thuis uitnodigen toch niet echt pushen, na al die maanden komen de restaurants me ook een beetje mijn neus uit, dan denk ik dus toch, ze wil niet verder. Ik kan er geen pijl op trekken, .. signalen van geintersseerd en aan de andere kant terughoudend, waarom ...... dacht dat een beetje initiatief tonen zonder al te voorbarig te zijn juist een goede stap zou zijn en het voor haar ook makkelijker zo maken ?.. begin nu te twijfelen