Eergisteren, hebben mijn ex vrouw en ik samen onze hond laten inslapen, het was het verjaardags kado voor onze dochter, 14 jaar geleden. Mijn ex vrouw is net genezen verklaard van een ernstige ziekte, waarin ze zich heel sterk heeft gehouden. Ze was al bezig met het regelen van zaken voor als het niet goed zou aflopen. Onze hond was een trouwe kamaraad en een prachtig dier die alles uit het leven heeft gehaald wat er in zat, en hij heeft veel, heel veel gegeven aan zijn omgeving, hij heeft veel betekent voor veel mensen om hem heen op bepaalde momenten in het leven.

Het 6 maanden geleden los gelaten en ook geen contact meer gezocht omdat ik wist dat de toenadering die ik van haar wilde niet zou krijgen. Ik wist ook dat toen ik de moeilijke beslissing nam om het lost te laten, ik er ook niet meer op terug zou komen. In de tussen tijd had ze een nieuwe vriend gekregen. We komen elkaar nog met enige regelmaat tegen en de laatse weken merkte ik, dat de stille kloof wat begon te smelten wanneer we elkaar zagen.

Niet verwacht maar toch gekregen een sms je van haar kerst middag en even voor middernacht op oudejaars avond. Ik stuurde een berichtje terug via whattsapp en zag dat ze nog steeds iedere dag checkt. Verder leuke sms jes van diverse vrienden en vriendinnen, realiseer me dat ik wat meer aandacht moet besteeden aan deze groep, en niet alleen werken en sporten. Op het nieuwe jaar in lekker hard werken, sporten, en oude en nieuwe vrienden ontmoeten.

Sinds het afstand nemen, zijn er moeilijke en wat minder moeilijke momenten geweest, voelde me ook heel eenzaam. Ik wilde express mijn gevoelens niet afsluiten, maar sinds gisteren betrap ik mezelf erop dat ik onverschillig word. De laatste weken begon ik na te denken over de vrouwen die ik in het verleden heb afgewezen hoe die zich gevoeld moeten hebben, dacht nu is het mijn beurt om een onbeantwoorde liefde te hebben, en die te accepteren, misschien wel een goede les voor mij.

Van mijn kant geen contact meer gezocht, maar ja we hebben geen ruzie zijn nooit bij elkaar geweest dus kunnen ook niet uit elkaar, dus zondag had ze me wat berichtjes gestuurd en gisteren en vandaag op de club gezien en natuurlijk elkaar gesproken kan lastig haar gaan ontwijken, dit word wel moeilijk zo, ze deed gestresst en een beetje piekerig en ik zei tussen neus en lippen door niets voor mij dat constante druk zijn en gestress van jou.

Einde,

Besloten een einde te maken aan mijn onzekerheden, voel gewoon dat het niet klopt, na zoveel maanden intens contact nog steeds niet iets meer, de liefde is onbeantwoord gebleven en zal dat blijven, dus nu mag ik officeel op deze site zitten met liefdes verdriet en met mijn rauwe vertrapte ziel onder mijn arm.

Misschien denk ik verkeerd maar dat doet er nu niet meer toe, er zijn teveel tegenstrijdigheden, voor alle signalen dat er meer is ..... zijn er ook signalen dat het er niet is.... en niet van komt

Weet niet goed meer wat ik er van moet denken, nadat ik 2 weken geleden een deksel op mijn neus kreeg, toen ik haar voor een etentje bij mij thuis vroeg, gewoon even geen contact meer gezocht en zij belde ook niet, heel vreemd de eerste keer dat we zolang geen contact hadden, vorig weekend elkaar alleen bij het trainen gezien, we speelde dit keer samen (ze is meestal mijn tegenstandster) en heb haar een beetje (mentaal sportief) aangepakt, en ze steeg boven zichzelf uit, en zag tot waar ze toe in staat is.