Tja... het zal weer eens niet herkenbaar zijn wat ik bij jou lees... haha... sorry, ik moet er even om lachen... die gelijkenissen...

Ik snap helemaal wat je voelt... het is ook echt een afgrijselijk besef... het moment dat je inziet dat je al zolang dingen HELEMAAL niet hebt gedaan zoals je ze eigenlijk diep van binnen gedaan zou willen hebben... dat die dingen eigenlijk heel erg bij jou horen zoals je bent, maar dat je door honderduizende excuses niet aan die dingen toekwam... en dat je door het laten van dat soort zaken, niet alleen jezelf kwijt bent geraakt, maar ook iemand anders...

Dat is gewoon ronduit ongelofelijk kut...

MAAR...

Er is hier ook wel weer een winst...

Het lijkt op het eerste oogopslag op een hele zure weliswaar, maar hij is er wel... het is afgrijselijk dat het verlies van iets moois daardoor moet sneuvelen, maar het geeft ook garantie (!) op de iets anders wat erg mooi gaat zijn... de winst is dat je een stap dichter bij jezelf bent gekomen! Ik lees al heel veel besef in je boodschappen... dat is een teken van hele harde confrontaties die je gemaakt hebt... die je hebt durven aangaan... niets dan respect daarvoor... Ook de hele beslissing om professionele hulp te vragen hierbij is er eentje die toont dat je dit alles niet zomaar aan je voorbij laat gaan... tuurlijk lijkt het af en toe alsof je stilstaat, maar trust me, vanaf een objectieve afstand is dat niet het geval...

Wees niet te hard voor jezelf... en doe af en toe ook even zelf dat stapje terug om te zien hoe je hier gekomen bent, en wat je daarvoor hebt gedaan... zon bredere blik geeft een hoop verheldering, en wellicht stemt het je iets positiever als je dan ook merkt dat die weg ws al iets makkelijker (en met meer vertrouwen) te bewandelen is dan 3 weken geleden...

One day, one step at a time!

Succes en hou ons op de hoogte!!

Mike

Every moment marked with aparations of your soul...

Thanx voor jullie lieve reacties, het is inderdaad zo dat ik blij ben dat ik nu eindelijk dichter bij mezelf kom, dat ik durf toe te geven aan mijn gevoel. Dat is zeker een heel groot winstpunt, hier kom ik sterker uit dan ooit, tevreden en gelukkig met mezelf. Maar de transitie is zo groot, de angst, onzekerheid, wantrouwen, die gevoelens zijn allemaal heel sterk aanwezig nu. Permanent, soms alleen zeurend, zoals een flinke hoofdpijn, soms heel heftig, tegen paniekerige aan. Het gevoel dat ik hierdoorheen moet, maar niet weet hoe lang dit gaat duren, de angst om delen van mijn oude zelf achter te laten, is heel groot. Het voelt ook af en toe alsof dat weer terug wilt komen, dan komt er zo'n innerlijke botsing, hiervoor ook mezelf toch behoorlijk wat gebracht, ook een soort gevoel van veiligheid.

Tsja en het gemis blijft natuurlijk ook enorm groot..

Er zijn heel veel delen waar ik wel tevreden over ben, waar ik zelf al heel veel aan gewerkt heb, waar veel goeds van uit is gekomen, dat is zeker waar, alle vrienden en familie zeggen dat, zelfs in de relaties ging veel heel goed, was ik heel lief, attent en aardig, alleen diepe emoties tonen, over echte gevoelens praten, eigenlijk gewoon eerlijk en open tegen mezelf zijn, dat lukte me slecht. de basis is er dus zeker wel, anders was ik nu echt wel omgevallen, dus daar hou ik me aan vast, maar meer is het ook niet, het blijft bij vasthouden..

In je leven wordt je gevormd door de ervaringen die je op doet. Dat is met werken zo, maar ook met relaties. Je zit nu in de put en je voelt je slecht door angsten en onzekerheden. Heel normaal allemaal. Maar het het vormt je. Het gaat er niet om welke ik je achter laat maar het gaat er om welke ik je aan het worden bent. Zet je niet af tegen je zelf. Je bent je nu al aan het vormen en dat maakt je persoonlijkheid. Je zelfvertrouwen zal met de tijd terug komen en dan kan je de zaken meer relativeren. Nogmaals leg de druk nu niet te hoog bij je zelf, je gaat er uit komen.