Eindelijk zaten we nog eens samen op een vergadering. Heb even alles van me af gepraat. Gezegd wat er me dwars zat, mijn gevoel gekoppeld aan de feiten. Zij rookt en drinkt, dat raakt me nog steeds. Zij verkondigt terug hoop te hebben in onze relatie, terwijl ik het niet meer wil omdat ik niet opnieuw wil in het doodlopend straatje uitkomen en dat ze niet kan zeggen dat ik haar ooit wantrouwde of zij mij maar dat dat nu anders zou zijn, enz... Onmiddellijk bij het laatste gaat zij in de tegenaanval, maar ze ging me persoonlijk aan! Kwam temenes aan dat ze zo disrespectvol haar gelijk wou halen. Echt bitcherig en sneppig. Tot dreigens toe "indien ze mij zou zien met die ander, ze me wel persoonlijk onder m'n kloten zou komen stampen!"
Bij die ander had ze het dan over een meisje dat ik gedurende onze relatie had leren kennen tijdens een weekenduitstap binnen een vrijwilligersbeweging waar ik lid van ben. (ter info, morgen ga ik op het zelfde weekend en misschien is die ander ook terug daar. Zij wist hiervan.) Het klikte goed tijdens dat weekend, misschien iets te goed. Maar behalve een nacht lang gepraat en een stevige knuffel is er niets gebeurd! Is nu een jaar geleden. Ik was dan zo eerlijk om direct na het weekend m'n gevoel trachten te verwoorden aan haar. Zij dacht direct verliefdheid, ik dacht een diep vertrouwen en lotgenootschap als een vriend(in) die je al zolang zoekt. En ik neem aan dat ze zich toen gekwetst voelde, omdat zij die rol niet kon vervullen op dat vlak. Maar als je identiek hetzelfde hebt meegemaakt... Valt er niet veel meer uit te leggen, toch? Maar haar kreeg ik dit niet aan der verstand gepraat.
Na een tijdje waren de gemoederen bedaard. Ik alle contact verbroken met m'n lotgenote omdat ik gekozen had voor m'n lief, toen nog m'n alles.
Tot op valentijn.... Lap! Die ander stuurt mij dat ze nu net aan mij aan het denken is. Drie maand later, geen contact meer gehad. Kun je het je voorstellen hoe dat was? Ik zo eerlijk van m'n partner die sms te tonen en fier dat ik de afstand had kunnen houden van die ander. Maar dus blijkbaar toch anders ge?ɬØnterpreteerd en uiteraard extra bevestiging voor m'n vriendin. En niet de reactie ik verwacht had. Immense teleurstelling en wantrouwen ten aanzien van mij was het gevolg. Ik deed geen moeite meer op dat moment, vond het enorm spijtig dat ze niet het vertrouwen in mij kon opbrengen. Langzaamaan beginnen nu de puzzelstukken te passen waardoor ze zo afstandelijk was van maart tot vlak voor onze breuk.
Het zat haar blijkbaar nog redelijk hoog en enerzijds genoot ik stiekem wel van die jaloezie die ze toonde. Anderzijds was ze vanavond enorm bitcherig en gemeen, wat me verwonderde omdat ik ze zo nooit gekend heb. Ik begrijp haar reactie echter volkomen, hoe zou je zelf zijn als je lief overtuigd is dat er geen liefdesgevoelens zijn voor een ander tot dat die ander op valentijn een verliefd smsje stuurt. Ikzelf zou uit m'n dak gaan van woede! Maar hoe ik ook probeerde, het vertrouwen zal toen reeds geschaad zijn.
M'n kameraad wou er alles aan doen om de gemoederen te bedaren en te onderhandelen tussen ons beiden. Mocht niet baten! Uiteindelijk is er van vergaderen niet meer veel in huis gekomen, maar heb ik wel 't een en 't ander op een uurtje tijd heel duidelijk kunnen stellen voor haar. Ook benoemde ik het bitcherig gedrag en ging er maar koeltjes over: 'Ok, doe maar... als jij vindt dat agressie de oplossing is van een conflict.'
Ik blijf nu even weg van de jeugdbeweging, afstand houden. Zij weet wat ik nu vind van haar en ze doet er mee wat ze wilt. Ik weet ook nu beter te plaatsen waar het langzaamaan de mist is ingegaan tussen ons. Maar vind het anderzijds enorm spijtig dat ik alle vertrouwen had in haar en onze relatie en daardoor zelfs een lotgenoot aan de kant schoof. Dat zij van haar kant niet meer het vertrouwen in mij heeft kunnen opbrengen, raakt me in m'n diepste binnenste. Maar dat is wel het bewijs dat ze de ware nooit is geweest. Want de ware zou me geloven op m'n woord en ook zien dat ik niks te verbergen had. Denk nu zelf eens logisch na: zou iemand die een affaire heeft alles zo maar onmiddellijk aan z'n partner komen opbiechten? Nee, zo iemand zou achterbaks alles achter z'n partner der rug om regelen en eens hij zeker is dat hij de ander veroverd heeft, z'n huidige partner dumpen. Maar zo ben ik niet, nooit zou ik zo een lage streek uithalen! Mijn overtuiging: je kan nog zo sterke gevoelens hebben voor een ander, als je kiest voor een levenspartner, dan ga je ook 100% voor die keuze. Want één nacht van passie en lust met een quasie vreemde, kan niet op tegen drie jaar alles samen doorstaan hebben met je geliefde...
Nu morgen op weekend.. misschien is de ander daar. Heb ik nog meer te vertellen! En laat m'n ex maar stampen. De ander is voetbaliste, dus die kan betere ballen trappen dan m'n ex ooit zal beseffen.