Ben ik weer/nog...Heb al een tijdje niet geschreven, en nu is het weer even nodig. Heb de afgelopen 3 weken weer contact met mn ex gehad. Het voelde aan de ene kant zo fijn om weer bij hem te kunnen zijn en aan de andere kant hield ik er rekening mee dat het weer fout zou gaan.
Hij zegt dat ie alles voor me over heeft en deed de afgelopen weken weer echt zijn best. Zoals ik er nu tegenaan kijk, wilde hij me gewoon weer terug op zijn voorwaarden, eigenlijk zoals altijd. En...ik trapte er weer in!! Vraag me niet waarom, maar ik ben hem weer gaan geloven met mijn domme kop. Kwam zo overtuigend en echt over, en omdat ik nog zoveel voor hem voel, ben ik er weer in gestapt...

Zaterdag was ik jarig. Ik vroeg hem de avond ervoor of hij 's ochtends koffie kwam drinken met een gebakje erbij. Nee, was het antwoord, had hij geen zin in. We zouden elkaar 's avonds wel zien en hij wilde niet tegelijkertijd met mijn ouders bij me zijn. Die kwamen echter pas 's middags dus dat was niet de echte reden. Mijn ouders weten dat deze jongen niet goed voor me is, en mn ex weet hoe zij over hem denken, vandaar.
Bovendien was de dochter van mn ex bij hem en wilde hij in de tuin bezig. Prima. (nou ja, eigenlijk helemaal niet prima natuurlijk, ze had ook gewoon mee gekund en hij hoeft toch niet persé op mijn verjaardag de hele dag in de tuin bezig!)

's Middags kreeg ik een berichtje van hem, met de vraag of ik het gezellig had. Hij zat met een vriend bier te drinken in de tuin. Tja...
Toen ik een paar uur later vroeg hoelaat we 's avonds weg zouden (we zouden naar een optreden), reageerde hij met een rare sms, dat hij niks meer van me had gehoord en intussen aan zn 7e biertje zat en dat dat net iets teveel was en het hem beter leek niet meer mee te gaan..!
Ik voelde me weer enorm in de steek gelaten, en dat op mijn verjaardag.
Mijn ouders zagen wel dat er weer iets was, en ik las de sms voor. We hebben het er over gehad en ze probeerden me duidelijk te maken dat dit niet normaal is, dat dit geen liefde is van zijn kant en dat hij met opzet probeert mijn verjaardag te verpesten.

En terwijl we het "over de duivel" hadden, kwam ie aanrijden, achterop de motor van die vriend. Ze waren beiden smoordronken en waggelden van de motor af. Mn ex wilde grappig doen, maar mn vader werd zo verschrikkelijk kwaad toen ie hem in deze toestand zag, dat ie hem de waarheid heeft gezegd. Dat hij vond dat mn ex een enorme egoïst is die zijn dochter (mij dus..) steeds weer pijn doet en kwetst. Dat ie maar wat zegt en niks voorstelt, niet te vertrouwen is etc. Dat ie zogenaamd alles voor me over heeft, maar niet eens de moeite wil doen even op mn verjaardag te komen. Ja, smoordronken en met een vriend uiteindelijk. Mn ex stond in zijn dronken toestand perplex en wilde het notabene met mijn vader uitvechten!!! Volgens mn ex lag het allemaal aan mij maar wilde niemand dat zien...
Mn vader is een hele lieve, rustige man van 70, en mn ex bedreigde hem!!! Afschuwelijk was het. Die vriend van mn ex wilde zich er ook mee bemoeien maar omdat mn vader woest was (heb hem nog nooit zo meegemaakt!!), kwamen ze niet verder, zeker niet toen mn vader zei dat we de politie zouden bellen als ze een stap in de tuin zouden zetten. Mn ex gaf zijn vriend een knikje en toen gingen ze er slingerend vandoor op de motor.

Ik was erg verdrietig, bijna in shock. Wat een zak! Was dit nou de man waar ik maanden over heb getreurd, die ik zo kan missen, waar ik zoveel voor over heb?? waar ik zoveel aardige mensen en leuke dingen voor aan de kant heb geschoven?
Mijn vader werd niet goed en moest erg bijkomen van dit alles. Ook mn moeder en de rest van de familie was hierdoor helemaal van slag.

We hebben er nog veel over gesproken die dag, en ik heb voor mezelf besloten dat dit het punt is waarop ik al die tijd heb gewacht. Ik moest een teken hebben waaruit blijkt dat het echt niets wordt met mn ex, en die heb ik gekregen. Een cadeautje op mn verjaardag.

Pas toen ik zag hoe mn ex deed tegen mn vader, besefte ik me dat ik de ware aard van mn ex afschuwelijk vind. Ineens drong voor 100% tot me door dat mijn ex een hele foute man is waar ik helemaal niets meer mee te maken wil hebben. Elke keer praatte ik dingen goed voor hem en gaf mezelf de schuld van onze ruzies enzo. Maar het is me nu ontzettend duidelijk geworden, op een hele harde manier.

Mn ex heeft me nog een paar smsjes gestuurd, dat het niet was wat ik dacht etc, maar ik ga niet meer reageren. Ben er klaar mee en ga mn uiterste best doen hem uit mn leven te bannen, voor altijd. Dit vergeef ik hem nooit.
Ik voel me weer belazerd en in de steek gelaten door hem, maar het is de laatste keer geweest.
De man die ik heb gekend, bestaat alleen als illusie. Hij is in het echt niet zoals ik hem in gedachten heb gemaakt. Ik hoop dat dat me er overheen zal helpen in zwakke momenten waarop ik denk dat ik hem mis.