Ik ben gisteren zoooo stom geweest. Ik had me voorgenomen mn ex (haat dat woord) gisterenavond na een week nog eens aan te spreken op msn, omdat ik met zoveel vragen zit. Hij had vorige week gezegd dat we nog wel eens zouden verder babbelen als mij dat kon helpen. Vandaar...

Ik wist niet wat ik las! Of ik met een totaal andere persoon aan het praten was, een koele kikker, terwijl hij altijd zo warm en lief was. Hij vroeg eerst hoe het met mij was en zo, maar vanaf het moment dat ik vragen begon te stellen, veranderde zijn stemming volledig. Hij zei dat hij geen zin had in een vijandig gesprek en dat hij graag met mij praat, maar dat hij zich niet elke keer weer wil verantwoorden.

Op elke vraag die ik hem stelde, antwoordde hij dat dat dingen zijn die ik mij niet in mijn hoofd moet steken en niet over na moet denken, want het heeft geen zin in het verleden te blijven steken, ik moet maar verder gaan met mijn leven, want hij doet dat ook. Geen enkel rechtstreeks antwoord!

Echt heel confronterend! Volgens hem is het heel simpel; hij vindt dat het tussen ons niet klikte zoals het zou moeten, dus moet je verder met je leven, zonder elkaar...Klinkt heel simpel en redelijk, maar voor mij is dat niet zo, want naar mijn gevoel passen we perfect bij elkaar. Dan zou je dat er toch in willen hameren!

Ik weet wel dat je iemands gevoelens niet kan dwingen en langs de ene kant weet ik nu perfect waar ik sta...nergens...elke kleine spat hoop is vervlogen, het was of ik duizend messteken in mijn lijf kreeg. Hoe kan hij zo koel en gevoelloos doen tegen iemand waar hij twee weken geleden nog "mijn lieve schat" tegen zei?