Erg mooi geschreven...

Hoi schat, het is echt goed dat je het gewist hebt, je krijgt er te erge terugslagen door. Goed gedaan!
Ook ik heb dat, veel weggedaan omdat het te pijnlijk aanvoelde. Ik weet precies hoe jij je voelt, ik kan me ook zo voelen als ik iets terug vind. Ik ga er ook niet bewust op zoek naar, en kwam (of kom) ik per ongeluk iets tegen dan ging ik het zelf met mijn ogen dicht verwijderen, zo een pijn deed het. Neem je dat voor om ook niet meer te doen, bewust iets opzoeken.

We hebben een te erg liefdesverdriet, het is voorbij de relatie en een weg terug is er niet. Dat komt nooit meer terug voor ons.
Please, klim eruit lieve schat. Ga niet te erg mee met de scenario's in je hoofdje. Laat het wel over je heen komen, dat is goed, verzet daarna je gedachten gelijk. Ik heb gemerkt dat als ik er in mee ga, dat ik dan ook soms geen lucht meer kan happen...

Ik ben iets verder in het liefdesverdriet en het gaat langzaam vooruit, toch komt er vooruitgang in, al is het heel langzaam. En ook heel veel afleiding zoeken helpt goed, ook onder de mensen komen. Met heel veel afleiding kan ik wel zo opeens verontwaardigd denken dat ik een paar uur niet aan ex gedacht heb op een dag, nu deze maand, dat voelt goed. Heb jij ook gehad, toen je zo druk was. Weet je nog? Is ook een stapje vooruit. We komen er uit, we helpen elkaar.

Echt geloof me, het loslaten is al aan de gang, nu heb je het gewist en is ook een stapje vooruit. Voor ons liefdesverdrietigen is dat echt een hele stap. Het is een lange afkick die hardnekkig is en wil je verder met me praten kunnen we ook verder in een pb, ik hoor het wel van je.

Ga even naar muziek luisteren en probeer lucht te happen en je zult zien dat het zich sneller gaat herstellen dan voorheen.

Haal je kracht naar boven weer en kijk terug, je bent al een heel eind verder, het komt goed.

Slaap lekker, rusten is goed voor je.

Dikke kus voor jou van Hetlevenismooi.

Wat is ldvd toch een vreselijk naar proces. In jouw verhaal blijft zoveel herkenning zitten voor mij. Mijn laatste reactie op een blog van jou was te hard, ik werd er op gewezen en toen ik het terug las dacht ik, oei... Ja het was hard, maar ik dacht aan mezelf in deze zware periode en ik kreeg nooit tegen geluid alleen mee praters over hoe rot het is. En had graag wat tegen geluid gehad destijds. Sorry als hij veel te confronterend binnen is gekomen.

Ik herken dit, ook de valkuilen van gesprekken terug lezen. Ik las alle mails etc terug en kwelde mijzelf keer op keer weer met iets wat mij een paar stappen terug in het proces zette. Het is een verslaving, zo moeilijk te stoppen. En wat gebeurt er? Teleurstelling en boosheid op jezelf: "Zit je nou alweer te huilen? Is dat rot gevoel nu weer in alle hevigheid terug? Dat is mooi je eigen schuld" Etc.

Wat ik lees is dat je wegstopt doordat je je ldvd op slot wilt zetten? Niet doen! Door dat te willen verleng je je proces en rot gevoelens na mijn idee. Aanvaard het, wees niet bang, ga het aan en je zult merken dat je die gevoelens de baas kan en niet zij jou door er angstig/paniekerig van te worden. Ik heb een artikel waar je misschien wat aan hebt? http://www.gezondheidvanbinnenuit.nl/gezond-voelen/omgaan-met-negatieve-... en deze http://www.gezondheidvanbinnenuit.nl/gezond-voelen/in-contact-met-mijn-e...
Ik vond het een geruststelling toen ik het las en zinvol om bij mijzelf te onderzoeken. Daarnaast lees ik ook een boek over gevoelens en nog meer artikelen, dus verdiep mij er echt in, alleen vond ik deze erg constructief. Hopelijk ook voor jou
Verdriet komt in golven en op de piek heb je keuzes. Wat doe jij met verdriet?
Er naar kijken? Zodat het er mag zijn en je kan onderzoeken?
Het wegstoppen, zodat je er langer "profijt" van hebt? En het blijft sluimeren.
Of het vasthouden?

Duw het dus vooral niet weg en blijf elke golf met rot emoties tegemoet komen. Zeg ja tegen emoties! Het werkt echt. Bij mij nam het een stukje "angst" weg voor negatieve emoties. Wetende dat het weg ebt als je hem aanvaard en onderzoekt zonder waardeoordeel er aan te geven. Gewoon er naar kijken en voelen wat het in je lichaam doet. Al blijft zo'n emotie wel terug komen in golven, voor mij werd het toch makkelijker hanteerbaar en minder eng en overweldigend. Hopelijk voor jou ook.

Ik gun je echt rust en een eind aan die diepe put. Ik zat er na een jaar ook nog in alle hevigheid in. En dan komen er voor jezelf de gedachten dat het niet meer mag, vrienden die steeds minder begrip hebben, gevoelens die er van jezelf ook niet meer mogen zijn.
Nou het mag echt hoor! Verzet je er niet tegen en aanvaard. Jij komt er echt wel! Ook ik ben er gekomen, ik durf mij weer open te stellen. Mijn hart weer te geven aan iemand die er goed voor is. Ook laat ik mij niet meer lijden door angst, want als er weer een gebroken hart komt, kan ik die aan! Ben ik van overtuigd. Omdat je weet wat voor proces het is, weet wat je wel en niet moet doen.
Fijn is het niet, maar de gevoelens zijn echt niet zo hevig en intens als de eerste keer. En dan pak je het op een hele andere manier aan voor jezelf. Laat het je dus vooral niet weerhouden ooit nog weer een relatie te beginnen, dan doe je jezelf te kort. Al begrijp ik dat dat nu het laatste is waar je aan wilt denken. Ik hoop echt dat angst niet je graadmeter gaat worden als je ooit weer iemand ontmoet. Angst is een slechte raadgever die voor je eigen geluk komt te staan.

Sterkte lieve Zaza!

Liefs Binas

*torn springt voor het eerst een blog van Zaza binnen .*

Ik kan mij helemaal in mrpither’s opmerking vinden dat er een verandering is waar te nemen in je “blogstijl”. Ondanks dat jij het zelf misschien anders voelt en ervaart. Ik denk meer kracht en acceptatie van jezelf in je LDVD-proces te lezen in je blogs. Ok je gooit af en toe even je rauwe en pure emoties eruit in een blog, maar bent ook instaat het niet veel later zelf weer te relativeren, en grappen en grollend te reageren op reacties van Waterman of mrpither.

Dat er met golven nu zwakke momenten zijn is toch niet zo vreemd. Zwaar ldvd-jaar gehad, druk met studie, bla,bla,bla. Maar toch ondanks alles in gewoon bezig met afstuderen. Is knap.

*grijpt een kip, trek er de veren uit, loopt naar Zaza, en hopla,…. good job girl.*

En juist op die zwakke/moelijke momenten kan het gemis van die ex er weer even inkicken. Weet ik zelf alles van. Maar eigenlijk is dat, zoals ik het zelf heb ervaren gewoon een mindfuck. Je mist op zo een moment niet echt je ex, maar meer “iemand” in je leven. Voor troost,zorg,enz,enz. Maar dat weet je volgens mij zelf ook wel.

Wat mij betreft blijf je die blogs vol rauwe en pure emotie eruit storten zolang jij het nodig hebt.
Ik vind ze geweldig om te lezen.

En aangezien ik toch even in mijn Coelho-modus zit *blader,blader,blader*:

Mensen die gewond zijn door de liefde zijn,
integenstellng tot gewonde bij gewapende conflicten
geen slachtoffers of beulen.
Ze hebben iets gekozen wat deel uitmaakt
van hun leven en dus moeten ze lijden
en de extase van hun keuze trotseren.
En mensen die nooit gewond zijn door de
liefde zullen nooit kunnen zeggen: ik heb geleefd.
Want ze hebben niet geleefd.

*torn verlaat het blog van Lady Rauw en Puur.*