De eerste dagen van mijn verdriet werd ik gek van de drang om hem te bespioneren, ik reeds s'avonds terug na een hele lange reis en heel even kwam het in me op om een andere route te nemen en langs zijn huis te rijen. Gewoon, kijken of zijn auto daar staat of het licht brand. Absurd natuurlijk !
Ook via de iPhone kun je op whattsapp iemand bespioneren wanneer hij voor het laatst online is geweest, lekker belangrijk ! Maar ik heb t elke halfuur gedaan, in de hoop dat hij me online ziet en gaat reageren. Niet dus.
Ik was steeds bezig met zijn telefoon nr. wissen .... of zal ik het toch maar houden ? Dus weer zijn tel nr invoeren.... weer wissen.... weer terug zetten... pffff...
Maar na één blunder was ik helemaal genezen, hem verwijdert en sindsdien nooit meer terug gezet.
Ik werd nl snachts wakker, deed mijn iPhone aan om te kijken hoe laat het was, ik wist dat uit het buitenland zou komen van zakenreis en dacht ... even kijken wanneer hij voor het laatst op whattsapp was.
Mijn vinger raakte onbewust zijn tel nr aan .... ik had niets door tot ik hoorde dat hij overging... ik legde acuut neer en keek hoe laat het was: 5 uur 's ochtends ... mijn God, hij belde me terug.
Ik nam niet op, want was versuft van slaap. Ik stuurde hem een berichtje op whattsapp: sorry was niet de bedoeling foutje.
De volgende morgen kreeg ik van hem een gewone sms (hij had die van whattsapp dus niet gelezen) met:
Hoi Hoi, ik zag dat je mij om 5 uur gebeld hebt, gaat het goed met je ? Of heb ik gedroomt? Gr.
Ik smste hem toen: Nogmaals sorry, ik raakte per ongeluk je nr aan, werd wakker en wilde weten hoe laat t was, zal geen tweede keer gebeuren. Sorry. Fijn weekend.
Hij reageerde toen met: Geeft niets, kan gebeuren, Fijne WE.
(ook nog een botte antwoord) Enfin, ik baaalddeeeeee zooo erg dat ik gelijk zijn nr gewist heb, ik begin langzamerhand te genezen... ik hoef niet meer te weten wanneer hij online is geweest of welk bloempot in zijn raam staat .....
Amy Winehouse zou zeggen: FUCK IT !