Eventjes kort maar het moet mij even van het hart.
Vandaag mijn 'vriend' gezien..
En zoals gewoonlijk het geval is blijf ik na onze ontmoeting weer zitten met een gevoel van leegte.
Dan besta ik blijkbaar ineens niet meer voor hem.
Ik denk dat ik die roze bril nu eindelijk eens moet gaan afzetten!!!

Dit is helemaal niet wat IK wil!
Voel me zo verdomde klote!!!
Hoe ben ik nu weer zo idioot kunnen zijn toe te geven aan een ontmoeting?

Ik wist nogthans dat ik mij na afloop slecht zou voelen.
Ik wist het dat ik voor hem niets meer ben dan een stuk speelgoed dat hij van tijd tot tijd eens uit de kast haalt om daarna weer in een hoek te laten liggen.

Ik zou met zoiets geen genoegen meer mogen nemen!
Met minder geen genoegen!

Waarom ik eigenlijk toegaf aan die ontmoeting?
Wel ja,misschien omdat ik hem niet wou verliezen,om de pijn nog wat uit te stellen,om hem een pleziertje te doen..
Kortom omdat ik van hem hou maar hij blijkbaar niet zoveel van mij als ik van hem.
Maar liefde moet van twee kanten komen niet?

Veel te goed ben ik!!!
Ik zou beter wat meer egoistisch zijn.

Nu moet ik wel toegeven dat hij heel erg goed is in bed en wat dat betrefd verre van egoistisch is maar verder....
Hola!

Ik had hem eerst nog gezegd dat ik een ontmoeting niet zo erg zag zitten en daarop zei hij dat we ook gewoon wat konden praten..

Maar een volgende keer ga ik zeggen dat ik mij gewoon wat depri voel.
Of misschien zeg ik het gewoon dat ik mij een speeltje voel.
Ah,ik weet niet hoe het verder moet.

Wat wel duidelijk is is dat ik mij na een ontmoeting 1000 keer slechter voel dan ervoor.

Ik ben waarschijnlijk bang om in een grote diepte te vallen als ik hem compleet loslaat.
Ik weet het even allemaal niet meer.
Ik zou iets leuks moeten gaan doen morgen om alles wat te vergeten.

Ik vind het in elk geval niet kunnen dat hij niets meer van zich laat horen na onze ontmoeting!!!!
Meestal hoor ik dan wel iets in de loop van de volgende dag maar toch...
Ik moet dringend mijn gedachten op wat anders zetten!