O... wat herkenbaar. Ik vraag me vooral af of hij aan me denkt. Hij bracht me wel eens weg als er geen treinen reden door het slechte weer... of kwam me halen als ik ergens was gestrand... Als dat nu zou gebeuren (ik moet nog naar huis, slik), zou ik hem niet durven bellen...

OO jaaa.... hier ook erg de herkenning...
Ik dacht ook met dit weer hoe het zat met z'n werk... maar heb niks gesmst.
Daartegen; exManlief appte of ie de winterbanden er ook onder moet zetten voor mij. Ik heb toegehapt omdat het voor mn eigen veiligheid is. Hij denk dus nog wel aan me maar niet meer op een liefdevolle manier.... dat weet ik. Zijn liefde is over. Daarom probeer ik contact toch zoveel mogelijk te mijden maar dat is nu gewoon niet haalbaar door dat de scheiding nog geregeld moet worden... Dus dat helpt mn verwerking niet...
Toch zorg ik dat als hij komt de boel opgeruimt is en dat ik er wat fantsoenlijk uit zie... Raar mens ben ik..
Ik voel met je mee en kom je even een dikke knuffel geven!!!!!!