Beste Layla,

Waarom ik niet mee mocht? Omdat ik eind mei hooguit een paar dagen verlof kan nemen, geen twee weken, want ik moet dan tentamens nakijken, ieder jaar. Waarom hij alleen met een ander stel op vakantie gaat, al meerdere jaren heeft hij me uitgelegd. Voordat die vriend was getrouwd, gingen ze met z’n tweeen, toen die vriend trouwde, ging zijn vrouw mee (ze werkt niet en kan altijd mee wanneer haar man weg wil). Mijn man zegt dat hij liever niet heeft dat de vrouw van zijn vriend mee gaat, maar dat hij dat niet tegen zijn vriend zal zeggen. Ik geloof hem daarin wel. Maar direct na ons trouwen had ik er niet op gerekend dat hij weer zou gaan. Toen hoorde ik pas van de afspraak met zijn vriend: wij gaan altijd in mei samen motorrijden en dat pakt niemand ons af.

Ja hij zit nu bij die vriend en ik heb in een boze bui ook al gezegd dat hij dan maar met die vriend moet trouwen, maar dat meen ik eigenlijk niet. Het gaat inderdaad om de daden en die wijzen erop dat de afspraak met die vriend belangrijker is dan wij. Ik zal voor me zelf op moeten komen en ik zal hem vreselijk missen want ondanks alles houd ik toch van hem.

Dank je Layla, het voelt alsof je begrijpt waar ik meer zit en waarom ik niet meer met mijn man kan leven. Ik voel me soms zo onredelijk en veeleisend dat ik wil dat hij die afspraak breekt en een ander tijdstip voor die vakantie uitzoekt, maar mijn verstand zegt dat dat niet onredelijk is. Maar hij wil niet. De vriend heeft gezegd dat hij het goed vindt dat mijn man de afspraak niet breekt, ook al is hij met me getrouwd. Ik wordt er moedeloos en machteloos van. Zo kunnen we niet door.

Hij gaat al drie jaar ieder jaar samen met zijn vriend en de vrouw van die vriend twee weken met vakantie. Altijd in mei. Ze plannen dat ongeveer twee maanden van te voren. Ik heb het daar altijd moeilijk mee gehad, omdat het altijd in de periode is waarin ik geen verlof kan nemen van mijn werk (verplicht nakijken tentamens in die periode). Het eerste jaar dat ze die vakantie ondernamen, heb ik gevraagd om het naar een later tijdstip te verplaatsen zodat ik mee kon. Dat wilde hij niet regelen omdat, zo zei hij, zijn vriend en hij ook vast zitten aan verlofperiodes. Dat heb ik geloofd. Twee dagen voor onze bruiloft vertelde zijn vriend mij dat mijn man en hij een afspraak hebben, inhoudende dat ze ieder jaar in mei samen met vakantie gaan en dat niemand hen dat ooit af kan pakken. Ik voelde me verraden, maar hoopte toch, tegen beter weten in, dat mijn man, nu hij getrouwd was, die afspraak zou breken. Dat heeft hij niet gedaan.

Ja Isabeau, een bruiloft regelen kost enkele maanden. We zijn daar ook samen en met veel plezier mee bezig geweest. Dat hij ondertussen ook zijn eigen vakantie aan het regelen was had ik nooit verwacht. Ik hoorde dat de vrijdag voor ons trouwen (we zijn de dinsdag daarop getrouwd. Toen ik zei dat ik de bruiloft niet meer door wilde laten gaan en de eerste van de lijst wilde afbellen, zie mijn man dat we dan nooit meer zouden trouwen. Daar ben ik voor gezwicht, want ik wilde zo graag. Maar ik had nee moeten zeggen, en dat heb ik niet gedaan. Ik ga niet scheiden om die paar weken per jaar, het is het gevoel dat er dingen voor me achter zijn gehouden, dat ik hem niet had mogen vertrouwen. Dat hij, terwijl hij weet hoe veel pijn het me doet toch steeds gaat en zegt dat hij van me houdt. Dat laatste kan ik haast niet meer geloven en het vreet me van binnen op. Kon ik het maar accepteren dat hij ieder jaar zonder mij gaat, dan hadden we een kans gehad, maar ik kan het niet.

Een korte reactie (en ik schrijf morgen nog wel verder):
wat voor een vriend is die vriend van je man???? wat voor recht heeft die vriend om aan je man te vragen dat hij moest beloven jou niet meer te spreken tot de scheiding rond is??

er is maar 1 duo dat nu moet samen communiceren en dat ben jij en je man; praten, praten en nog eens praten; vertel nu uiteindelijk eens alles wat jullie aan mekaar willen vertellen

wat is het probleem van die vriend??? heeft hij schrik dat hij jouw man gaat verliezen als maatje voor de jaarlijkse motorreis?, wel dat is dan wel een zeer egoistische vriend want door zijn gedrag kan hij wel een huwelijk op de klippen brengen

mij lijkt de meest simpele oplossing als volgt : jij en je man komen overeen wanneer je man die motorvakantie met zn vriend/vrouw kan/mag doen; pas als dat beslist is maw dat jullie beiden op 1 lijn staan , kan jouw man daarover spreken met zn vriend (let wel: misschien is de invloed van die vriend op je man-helaas?- wel heel groot?).

Laat je man naar die psycholoog gaan en dan zie je wel wat hieruit verder vloeit. Ik vind het een heel mooi signaal dat hij voor je wil vechten (jij zal vermoedelijk wel denken dat hij niet eens hoeft te vechten als hij maar gewoon die reis laat vallen).
Las voor jezelf een rustpauze in zonder verwachtingen en verwijten, in deze situatie moet je proberen helder te blijven denken. Je moet misschien ook eens wat in het verleden gebeurd is jezelf en je man vergeven (niet gemakkelijk maar nodig als je op een mooie lei wil verder samen leven).

Niet de moed laten zakken hé
diep

Als ik het goed begrijp dan zit je man nogal onder de plak bij die vriend.
Heel fijn, lief, leuk en aardig dat deze vriend je man nu opvangt en zo maar dat geeft hem toch geen recht om inzage te hebben in wat jij met je man bespreekt! Kom nou zeg, dit is toch te belachelijk voor woorden.
Al willen jullie bij wijze van hele dag, avond en nacht met elkaar praten, daar heeft hij zich absoluut niet mee te bemoeien.
De uitspraken van die vriend zijn zo gevaarlijk, het lijkt wel alsof hij er blij om is, dat het huwelijk van zijn vriend nu in gevaar is.
Een echte vriend luistert, probeert de zaak helder en eerlijk te overzien maar laat de beslissing aan zijn vriend (en diens vrouw) zelf over.
Wat zou die vrouw van die vriend gezegd hebben als manlief pas met haar getrouwd zou zijn en hij gaat er dan gezellig met jullie vandoor om (zonder vrouw) vakantie te gaan vieren?
Hij (je man) wist heel goed en vast wel ruim van te voren dat jullie zouden gaan trouwen.
Die vakantie had ook uitgesteld kunnen worden, tot je wel voldoende vakantiedagen had staan, zo hebben er 4 mensen plezier inplaats van 3.
Of big deal om één jaartje over te slaan, de man is pas getrouwd, dan heeft hij toch andere prioriteiten?
Motorrijden kan je altijd en overal.
Dat zou juist die vriend moeten snappen, hij heeft zelf ook een ring om zijn vinger.
Ik blijf dit alles heel egoistisch vinden, van je man maar vooral van die vriend, en idd .. misschien kan het toch helpen nu hij naar hulpverlening gaat en met de insteek om zijn huwelijk te redden en niet om zijn huwelijk nog verder kapot te maken.
Baat het niet dan schaad het niet, misschien heeft hij het geluk dat hij een goede hulpverlener vind.
En dan nog iets, waarom vraagt hij niet of jullie samen gaan?
Als hij jullie huwelijk zo graag wil redden, hoor jij dan niet bij die gesprekken aanwezig te zijn?
Dit alles draait toch niet alleen om hem?
Dat zou een goed begin kunnen zijn, voor een mooi einde.
Ik lees uit je bericht, dat je nog van je man houdt, en het is aan jou )en aan hem) of jullie beiden bereid zijn, jullie huwelijk een tweede kans te geven.
Maar die vriend, die behoort zich te gedragen als vriend maar niet als de heerser die uitmaakt wat er tussen jullie gebeurd want wie is nu
getrouwd met wie?
Jaarlijkse uitje of niet, maar ze zijn beiden getrouwd en dat gaat voor alles, dan passen ze dat uitje maar aan.
Liefs en sterkte en neem de tijd, om goed na te denken, voor mijn part ga je toch even met je man praten, ergens waar het rustig is en maken jullie wat afspraken voordat jullie gaan scheiden en later spijt hebben.
Layla

Beste panic,

Zelf voel ik het ook zo dat die reis iets anders bedekt en overigens ons beider reacties erop ook: hij wil de afspraak niet breken en vertelt het me niet voordat hij met me trouwt (inderdaad te bizar voor woorden: eind mei) en ik wil dat hij die afspraak breekt en mij mee neemt in een periode waarin ik ook kan. En ik ben al een tijdje zover dat ik helemaal niet met die vriend op vakantie zou willen gaan. Maar ik heb met hem geen probleem, met mijn man wel en daar komen we niet uit. Hoe verdrietig ik ook onder de situatie ben, en ik geef toe, af en toe denk ik dat ik doordraai, je hebt volkomen gelijk dat we achter het echte probleem moeten zien te komen. Veel dank voor je nuchtere maar rake constateringen.