Mijn ex-vriend heeft besloten samen te gaan wonen in "ons" oude huis.
We zijn nu 8 maanden uit elkaar, na een half jaar ben ik met veel toestanden uit huis gegaan.
Het gaat goed met me, eigen appartement, op mijn werk is alles gestabiliseerd (reorganisatie) en het lijkt of ik verder ben gegaan met leven. Ik heb zelfs wel al eens afspraakjes met andere mannen en zo. Al hou ik de boot nogal af.
Maar ik ben veel alleen en voel me soms vast in mijn gedachten.
Mijn oude buren waren laatst op bezoek en vertelden dat hij gaat samenwonen met zijn nieuwe vriendin. Al sinds dat wij uit elkaar zijn (en al daarvoor) heeft hij dus een nieuwe vriendin, waarmee hij meteen ging samenwonen in haar appartement. Ik heb haar zelfs 1 keer in het voorbijgaan snel gezien. Heel erg ander type. Wat moet hij daar nou mee? Ik snap er totaal niks van...
Ik heb op het moment geen contact meer met mijn ex, sinds enkele maanden al niet meer.
Maar het blijft surrealistisch en ik heb nog steeds het gevoel of er geen bal van klopt.
Hoezo uit elkaar, wij???
Ik ben ook het boek aan het lezen: Mars en Venus beginnen opnieuw. Het is erg herkenbaar wat hierin staat over vrouwen. Ik reageer op veel punten precies zo. Dat is een geruststelling toch op een bepaalde manier. Maar ook ik vraag me af hoe lang ik nog die pijn houd. En wanneer het nou eens ophoudt. Ik merk dat ik oplevingen heb, maar ook dieptepunten. Het schijnt er allemaal bij te horen. Alleen het gevoel dat we nooit uit elkaar hadden mogen gaan is nog even sterk als in het begin...