Deze hadden we nog niet gehad uit jouw Repertoire Van Verwensingen. En dit, omdat je - zoals we je hier allemaal beginnen te kennen – as usual, vanuit je gapende bodemloze onzekerheid in een reflex schiet wanneer een reactie je weer eens niet zint.

Je totale gebrek aan impulsbeheersing, daar hebben we nu inmiddels zoveel voorbeelden van gezien, dat ik me nergens de illusie had gemaakt – zélfs niet na het ontvangen van jouw excuus per pb – dat je in staat zou zijn de excuses die jij uitspreekt ook daadwerkelijk kracht bij te zetten in je gedrag en reacties naar anderen. Vermoedelijk wilde je alleen ‘je gezicht redden’; uit puur eigenbelang. Enkele dagen later en je bent alweer back to your old ways.

Bij deze blijkt in ieder geval dat jouw ‘sorry’s feitelijk niets meer omvatten dan iets waar je gewoon een reet mee moet afvegen.

Overigens wel bijzonder dat mijn reactie zoveel bij je aanraakt. Een tekstcollage, of compilatie, van de overdosis aan schreeuwende, sturende, gebiedende reacties op jouw blog, waar een handjevol gebruikers een groot deel van hun woensdag aan hebben lopen besteden (terwijl het prachtig zomerweer was buiten, niet echt een dag om vrijwillig binnen achter je peeceetje op een forum te hangen). Simpelweg reacties van gebruikers die jij hier definieert als ‘gelukkig zijn er inderdaad mensen die mensen met dit soort problemen wel begrijpen’.

Ahuh. Dat blijkt wel uit je eigen woorden, “mensen hier maken me compleet gek." Haha. Volg je het zelf nog, joh?

De reacties die jij krijgt en wat jou allemaal, uitgekauwd en ingevuld, ‘teruggegeven’ wordt. Hoe zich dit vervolgens vertaalt in een volgend blog waar precies dezelfde drama’s en herhaling van emotionele ellende en ontkenningen zich voltrekken. En vervolgens ontspruit daar opnieuw, als onkruid, weer een eindeloze herhaling van precies dezelfde niks toevoegende reacties die jij in je vorige blogs ook al hebt gekregen.

Ik, daarentegen, hou er een andere waarneming op na. De weergave van citaten van anderen zeggen meer dan genoeg. Niet mijn woorden, heb er zelf niets aan toe hoeven voegen. Omdat ik weiger hier met een meute mee te gaan schreeuwen met dat wat ik jou al in één van je eerste blogs geschreven heb, plaatste ik een relativerende clip van dat hilarische hazentand-duo Theo & Thea erbij.

Waar gaat het ook alweer over?

Maar het raakt kennelijk zoveel bij je aan, triggert zoveel radartjes, dat de enige ‘normale’ en ‘logische’ reactie die jouw kersenpit van een brein kan bedenken het woordje ‘sterf’, is. Coldie is boos en dan moet je ‘de kanker’ krijgen. Of bedrogen worden. Of dan gaat hij je vorige relaties met mannen bespotten. Of dan gaat hij aan iemand wiens moeder gestorven is, vragen heb jij wel een moeder? In zijn blinde woede verliest hij keer op keer elk gevoel voor proportie. Vandaag hoopt Coldie dat 'iemand sterft'.

Wat een meelijwekkend karikatuur van jezelf ben je geworden…

Mijn eerder getrokken conclusie van ‘verloren zaak’, blijf je steeds bevestigen. Dus, inderdaad, gevallen zoals jij laat ik liever over aan het handjevol forumleden die overduidelijk teren op erkenning en ‘het nodig willen zijn’ die hen vanuit de overijverige Reddersrol constant die broodnodige bevestiging verleent. Volledig eigenbelang. Gebruikers die zichzelf nergens de vraag stellen ‘waarom blijf ik blog na blog na blog na blog opnieuw verschijnen met steeds dezelfde herhaaldelijke benadering?’ Introspectie? None.

Dit leest inderdaad alsof er met veel respect, begrip en waardering met je meegedacht en op je gereageerd wordt.

Zolang het maar voor jou wel zo voelt, nietwaar Coldie?

Geen idee wat het doel is om hier totaal irrelevant in het blog, de naam ‘Lana’ of ‘Nataske’ (zelfde ‘signatuur’, introductie, stijl, woordkeuze en zinsopbouw) te komen noemen en vervolgens te gaan verdedigen, Kiki.

‘Tegengas geven’ is ‘in het verweer gaan’. Niks mis mee – hoewel op dit blog de afweermechanismes die zichtbaar worden op dat ‘tegengas’, je meteen anders doen vermoeden.

Het wordt echter een totaal ander plaatje, wanneer ‘tegengas geven’ zich zichtbaar manifesteert in een ziekelijk geval van terroriseren, door terug te blijven komen op een forum onder talloze verschillende profielen, met als enig doel het onbeheersbaar galbraken die, luid kokhalzend in een zelfhatende strot, systematisch over steeds dezelfde forumleden wordt gespuugd. Zowel openbaar, als ook in pb’s zoals we hebben mogen zien.

Wanneer we het hebben over een individu die een chronische onvrede over zichzelf en diepe frustratie over de mislukkingen in het eigen leven op deze manier probeert te vergelden, zijn we in mijn beleving de definitie van ‘tegengas geven’ al mijlenver voorbij.

Véél fascinerender vind ik jouw opmerkelijke verdediging van een gebruiker die hier zo disproportioneel terroriserend opereert, dat het fundament van veiligheid hier op het forum constant wordt ondermijnd wanneer zij weer met onheilspellende zwarte wolkenvelden uit de mist verschijnt...

Says a lot, doesn't it?