hey allemaal, na een pak sigaretten en een paar glazen wijn heb ik eindelijk de moed gevonden om iets te schrijven. Mijn verhaal is gelijklopend aan dat van Jelle alleen wisten we al vanaf het begin dat deze relatie moeilijk ging zijn. We hebben allebei een sterk karakter met een hoge dosis temperament. Toch was het bij mij liefde op het eerste gezicht, amai wat was ik verliefd (nog steeds trouwens). Nooit daarvoor had ik dit meegemaakt en vol goeie verwachtingen begon ik aan deze relatie. Vrij vroeg ook kwam ons temperament boven en we zouden beide vasthouden aan ons karakter totdat... een paar maanden geleden kwam het tot een breuk omdat ons verstand ons vertelde dat het zo niet verder kon, er moest iets gebeuren aan onze communicatie en de oh zo diepe gevoelens waren blijkbaar niet genoeg om onze relatie in stand te houden. Na twee weken beseften we beiden dat we elkaar niet konden missen en probeerden het opnieuw. Nu drie maanden later is er een nieuwe breuk, zij heeft het gedaan gemaakt (twee weken geleden) via telefoon. Direkt na de vorige breuk ben ik in therapie gegaan bij een contextueel therapeute en ik moet zeggen dat ik al enorm ben veranderd. Het impulsieve temparament is al serieus getemperd toch bleek dat niet genoeg voor haar. Voor haar is de breuk nu definitief zegt ze en ze wil het nooit meer terug. Ik weet dat ik nog zielsveel van haar hou en er alles aan wil doen om het trug goed te krijgen maar besef maar al te goed dat dat bijna onmogelijk is. Nog zoveel liefde en nu dit... Ik ben al twee weken van de aardbodem verdwenen voor de buitenwereld en doe zelfs de gordijnen niet open hier zit ik dan... Kan een mens zich slechter voelen dan dit ? Ik hoop echt van niet want ik zou niet weten doe ik dat zal moeten aanpakken.
Alle praktische dingen moeten nog geregeld worden, verschillende spullen staan nog bij mij en vice versa dat gaat weer een klap zijn. Khoop echt dat het snel beter gaat ben mentaal en fysisch verschrikkelijk moe.

Roeland