Heyallemaal,

Gisteren mezelf bijelkaar geraapt en toch naar dat feestje gegaan. Hoe meer drank ik dronk hoe beter ik me voelde... aan de oppervlakte want diep vanbinnen deed het me zo'n pijn als ik al die andere koppels bezigzag. Vanmorgen weer serieuze psychische kater, ik mis haar weer zo verschrikkelijk. Had ook nog smsjes gestuurd gisterenmiddag dat ze me eens efkes moest bellen.

Hier zit ik weer in mijn zeteltje, ben gisteren uit geweest maar kon niks anders dan aan mijn ex denken,. Wanneer stpopt dit gevoel nu toch, ik mis ze zo. Gisteren nog een smsje gestuurd dat ik ze totaal begreep en blij was dat ze zich nu beter in haar vel voelt. Geen antwoord natuurlijk maar dat was te verwachten. Heb me al een paar dagen heel sterk gehouden maar ben terug naar "rock bottom". Waarom toch, ik had zoveel goeie bedoelingen met deze relatie, ik wou er echt alles voor doen maar dat was zelfs blijkbaar niet genoeg.

hey allemaal, na een pak sigaretten en een paar glazen wijn heb ik eindelijk de moed gevonden om iets te schrijven. Mijn verhaal is gelijklopend aan dat van Jelle alleen wisten we al vanaf het begin dat deze relatie moeilijk ging zijn. We hebben allebei een sterk karakter met een hoge dosis temperament. Toch was het bij mij liefde op het eerste gezicht, amai wat was ik verliefd (nog steeds trouwens). Nooit daarvoor had ik dit meegemaakt en vol goeie verwachtingen begon ik aan deze relatie. Vrij vroeg ook kwam ons temperament boven en we zouden beide vasthouden aan ons karakter totdat...