Ik post nooit op dit soort sites. Niet dat er iets mis mee is maar ik ben gewoon niet zo prater en ik denk niet dat iemand iets kan zeggen waardoor ik mij beter voel. Zo, leuke binnenkomer!

Het is uit met mijn relatie na 5 jaar. Het ging eigenlijk al heel lang niet meer en een paar maanden terug wou ik het uitmaken. Het was uit maar ik kreeg spijt en wou haar terug. Zij wou niet. Zij wou vrienden blijven. Alleen verstond zij onder vrienden blijven dat we wel knuffelen, zoenen [niet tongen] en elkaar iedere dag zagen. Dat gaf mij hoop maar iedere keer was het nee. Ik heb zelfs leggen smeken! Hoe vernederend is dat? Ok, ik deed het zelf maar toch.

Puntje bij paaltje kwam het tot een grote climax waarin ik uiteindelijk haar helemaal stijf heb gescholden en dronken naar huis ben gereden. Waarom? Omdat ik me gebruikt voelde, ik voelde alsof er met me werd gespeeld, alsof ze me aan het lijntje hield. Nachts kroop ze naast en de volgende dag ging ze weer stappen. Gek heeft het me gemaakt. Die frustratie gecombineerd met drank kon alleen slecht aflopen en dat deed het ook. De ruzie was niet het ergste dat ik daarna uit de bocht ben gevlogen wel. Rijbewijs kwijt, voorkomen, schade betalen, auto kwijt, ribben gekneusd, huis verkopen, zij op oorlogspad en dat zijn alleen de dingen die relatie gerelateerd zijn. Ik heb zo fucking veel shit over me heen gekregen dat ik geen uitweg meer zie.

Dat is nu 3 weken geleden. In de tussen tijd ging ze oorlog voeren, boze emails, dreig smsjes, etc. Ook wel terecht na alles wat ik heb gezegd. Blijkbaar was ze net zoals mij de relatie zat en is ze al een tijd geleden begonnen met de verwerking ervan. Alleen zij hield voet bij stuk en eerlijk is eerlijk het ging ook gewoon niet meer. We kennen elkaar niet meer, 2 vreemden zijn we geworden.

Ik heb wijselijk nergens op gereageerd. Opeens kreeg ik lieve smsjes en gister bleef ze me bellen. Ik heb maar opgenomen. Wat begon met ruzie eindigde in een 3 uur durend gesprek over van alles en nog wat. Ze heeft al met een ander gezoend en vindt hem leuk. Ze gaat van de zomer naar lloret en kreta en ze is ieder weekend nachten door aan het stappen. Ze is happy, fijn om te weten. Wat moet ik met die info. Me leven is een puinhoop en dat moet ze dit nog inwrijven?

Die vraag stelde ik haar ook. Ze zei dat ze gewoon wilde weten hoe het met me ging en dat ze het wou afsluiten. Tijdens het gesprek werd ze steeds liever, ze zei dat me miste, dat niks hetzelfde was zonder me, dat ze geen films meer kijkt omdat ik niet naast haar zit. Allemaal van dit soort dingen. Maar ze is er verder klaar mee en wil niet meer samenkomen. Af en toe wil ze wel bellen hoe het gaat.

Wtf moet ik deze info? Dit is toch hoopgevend of zie ik dat nou helemaal verkeerd? Dit heb ik haar ook verteld en ze zei dat ze er nog niet klaar mee is, dat het verhaal nog een staartje heeft en dat we gewoon een raar stel zijn/waren. Pfff, ik ben gelijk weer helemaal van slag. Iedere keer kijk ik naar me telefoon in de hoop dat ze belt. Maar dat doet ze niet, misschien eerdaags wel.

Ik weet dat het over is en dat het nooit meer goedkomt waarom kan ik het dan niet laten rusten? Waarom heb ik dan nog hoop? Gek wordt ik van deze vragen. Ik heb nergens zin in, alles wat ik interessant vondt boeit me niet meer. Ik wordt zo moe van mezelf en me zelfmedelijden, ik walg ervan.

Ik wil ook stappen, gek doen en alles naaien wat los en vast zit. Het is kinderachtig ik weet het. Maar ik kan het niet hebben dat zij het zo naar het zin heeft en dat ik zo diep ongelukkig ben.

Ik wil haar haten maar het lukt me niet. Het zou veel makkelijker zijn. Aan de andere kant wil ik gaan trainen en weer helemaal de bink worden die ik vroeger was. Dat ik kan laten zien dat ik als laatste lach. Wederom kinderachtig maar dat is bijna alles wat ik denk.

Ik hou nu maar op. Ik heb vaker liefdesverdriet gehad en lange relaties, maar nooit is het zo erg geweest als nu.