Hallo allemaal!
Ik lees nu een paar weekjes mee en wilde toch eigenlijk wel heel graag mijn verhaal kwijt.
Mijn relatie is sinds 3 weken voorbij. Hij heeft het na 2 jaar uitgemaakt.
Dit kwam voor mij ontzettend plotseling al zegt hij zelf dat hij al langer met de twijfels rondloopt.
Ik probeer het verhaal in het kort te vertellen.

We kennen elkaar al jaaaaaaaaaren. Vanaf ons 10e ofzo hij 8 want hij is bijna 2 jaar jonger dan ik)
Vroeger speelden we al samen en we hebben elkaar altijd wel wat “meer” dan leuk gevonden zonder dat er echt iets is gebeurd.
Ongeveer 2 jaar geleden kwamen we elkaar tegen op Tinder en al gauw waren we in gesprek met elkaar. We hadden afgesproken om samen wat te gaan eten om herinneringen op te halen.
Hij was sinds een maand of 9 weer vrijgezel en ik was 15 jaar geleden voor het laatst vrijgezel, vandaar dat ik Tinder wel wilde proberen ????

Vanaf het moment dat ik vrijdagavond bij hem binnen kwam was het raak. We hebben eerst 2,5 uur zitten praten, toen toch maar gegeten. Daarna weer verder gepraat, onze lievelingsserie (bleek) gekeken, nog meer gepraat en uiteindelijk zijn we ‘s ochtends om 06:30 toch maar naar bed gegaan.
De seks was echt fantastisch, we voelden elkaar zo goed aan, alles klopte. Uiteindelijk ben ik pas maandag toen ik weer moest werken, bij hem vertrokken.
Lang verhaal kort, ben niet meer bij hem weggegaan.

2 jaar later: we zijn nog steeds samen. We hebben heel veel dingen met elkaar gemeen, veel dezelfde hobby’s, houden van reizen, dezelfde kijk op relaties en dezelfde kijk op het leven. Ik kan het ontzettend goed vinden met zijn zoontje van 4 die ik dus ondertussen ook 2 jaar in mijn leveb heb. In die 2 jaar zijn er een aantal dingen ook nog beter geworden (waaronder ons seksleven).
We hebben daarnaast ook nog allebei veel vrijheid, ik heb namelijk een hobby waar hij helemaal niets om geeft en hij speelt een aantal games die ik niet heel leuk vind, dus ook genoeg tijd om ons eigen ding te doen.
In de 2 jaar zijn er natuurlijk ook weleens ruzies voorgekomen maar nooit zo heftig dat we elkaar echt de tent uitvochten ofzo.
En hij heeft vorig jaar een keer aangegeven dat hij twijfels had maar hij kon me niet echt uitleggen of die twijfels over ons of mij gingen. Of dat hij zichzelf niet helemaal happy voelde, of waar het aan lag. En een half jaar geleden ook nog een keer. Maar dat was de laatste keer.

De afgelopen weken was er eigenlijk niets aan de hand en ging het juist heel goed. We hadden een heleboel plannen gemaakt voor in de (nabije) toekomst, we waren nog steeds iedere dag intiem met elkaar en we deden veel leuke dingen samen.
Toen ging hij een week als begeleider mee op kinderkamp (dit doet hij al
jaren) en als hij terugkwam, zouden we de week erop zelf nog 2 weken op vakantie gaan. Bij terugkomst van kamp voelde ik dat er iets niet ok was. Ik heb hem gevraagd of er iets was en na eerst een aantal keer ontkennen kwam het eruit: ik twijfel over onze relatie. BAM!
Uit het niets kwam dit bericht. Toen ik hem vroeg waar dit zomaar plotseling vandaan kwam zei hij: je weet toch dat ik al eerder twijfelde? Toen ik hem zei dat dat minstens een half jaar geleden was en in de tussentijd er niets meer van te merken was, had hij niet echt een tegenwoord, behalve dat hij misschien niet wilde twijfelen en daarom verder niets had laten merken. Erover gepraat en afgesproken dat het misschien even goed was om samen op vakantie te gaan, zodat we lekker tijd hadden voor ons alleen.

Na dat gesprek was hij gewoon aan het vertellen over het kamp en hoe zijn week was geweest maar toen las (en voelde) ik tussen de regeltjes door dat er nog meer aan de hand was. Weer gevraagd of er echt noets meer was en ook daar kwam uiteindelijk uit dat hij een soort can gevoelens had gekregen voor een ander. Een meisje van 22!!!!! Hij is 34!!!
En toen wilde hij helemaal niets meer. Hij wilde niet meer op vakantie met mij, hij wilde eigenlijk gewoon niets meer. Ik ben naar mijn moeder gegaan zodat ik hem tijd en rust kon geven om na te denken maar nog geen week later heeft hij echt de relatie beëindigd en gevraagd of ik diezelfde week nog wilde vertrekken.
In onze omgeving is iedereen zoch helemaal kapot geschrokken dat onze relatie over is. Niemand zag dit aankomen. Zijn vrienden wisten het zelfs pas een week later dus hij heeft niemand gesproken over dat hij erover zat te denken om het uit te maken.
Ook weet niemand van zijn kant wat de reden is en hij heeft ze ook niets verteld over dat meisje. Daar weet niemand van zijn kant dus van.
Mijn vrienden/vriendinnen/familie wel maar wat hij tegen zijn kant vertelt is niet aan mij.
Ik ben helemaal kapot, ik ben gebroken, voel me leeg en ik kan bijna alleen maar huilen. De eerste week heb ik niks gegeten, dat gaat gelukkig steeds beter maar het is nog steeds niet wat het geweest moet zijn. Bij alles wat ik doe, denk ik aan hem, wil ik hem terug. Hoop elke keer als ik wakker word, dat ik gewoon in zijn armen wakker word en dat dit 1 grote nachtmerrie is.
Maar helaas, het is de keiharde realiteit. Ik heb hem 2 weken geleden voor het laatst gesproken, toen we allebei in de kroeg waren.
Daarna wilde ik geen contact met hem om hem maar weer een tijdje te kunnen laten zien wat voor impact dit op allebei heeft. Ik heb hem dus niet geappt, ik kijk niet op zijn FB, heb zelfs niet eens op haar FB gekeken en ik wil pas over een aantal weken contact met hem opnemen.
Ik hoop met heel mijn hart dat hij ziet wat hij mist en beseft dat mij laten gaan, echt een stomme fout is.
Ik wil hem zo graag terug. Pffffff ik voel me zo klote.