Drie maanden geleden ben ik noodgedwongen aan een reis begonnen.
Het was zo recht in m'n hart, zo pijnlijk..
Dat ik besloot: nu moet ik schrijven.
Schrijven schrijven schrijven, met mensen die ook in dat proces zitten.
Is er zoiets?
Gelukkig wel: ldvd

Vanaf de eerste dag heb ik ontzettend veel troost en kracht ontvangen van jullie.
Het schrijven werkte helend, kalmerend en opluchtend.
De reacties idem dito.

Drie maanden geleden begon ik met een gigantische leerschool.
Die ik die week daarvoor kwa inzichten al was begonnen.,
Maar die inzichten waren toen te laat.
Jij kwam naar mij toe.
Je woorden "het is over" en "wij maken elkaar niet gelukkig" "ik kan jou niet gelukkig maken".. Konden mij die bewuste zondag alleen maar laten huilen en nee nee nee.
Meer zinnigs kwam er niet uit.
Ik begrijp nu als mensen zeggen: het is nog niet geland.
Het besef kwam later met de uren..
Je ging erg overstuur weg.

Daarna begon er een rollercoaster.
Ontzettend heftig.
Pijnlijk.
Nog nooit ben ik zó geraakt.
Dit is liefde.
Echte liefde.

Er ontwaakte een strijdlust, door het vertrouwen en het geloof in ons.
Ik heb mij weken lang geanalyseerd.
Volledig van mijzelf uitgegaan: praten praten praten.
Mijn fouten. Mijn tekortkomingen. Mijn valkuilen.
Jij ook over mij.
Volledig op mij gericht.
Ik ben tot op het bot uitgeplozen.
Jij hebt mij door het stof laten kruipen.
Alle fouten en trekjes en keuzes van mij uitvergroot.
Ik hoef niet te vertellen wat dat met mij gedaan heeft..
Nauwelijks ingegaan op jouw kern.
Ik wel op jou. Heel veel.
Maar met jou niet over kunnen praten.
Zonde. Volgens mij ligt daar veel ten grondslag..

We hebben elkaar nog regelmatig gesproken.
Gezien.
Heftig.
Intiem.
Emotioneel.

Ik heb je nu drie weken niet gesproken.
Toen was die avond samen.. Intens en verdrietig.
Jij lief en teder en emotioneel.
Je was zo dicht bij. Uren verstreken.
Ik wilde niet. We liepen hand in hand naar je auto.
Knuffelen. Spreken. Huilen. Knuffelen.
En weer over mij.
Steeds over mij. Projectie?
Maar met liefde, zoveel liefde. Je leek er tegen te vechten.
Onbegrijpbaar met je gemaakte keuze..
Onbegrijpbaar dat je toch bij je keuze blijft.
Het vertrouwen mist van jouw kant.
"Ik geloof niet in dat prachtige sprookje"

Ik vertrouw wel.
Gebaseerd op gevoel.
Én rationele inzichten, mogelijkheden, potenties.

Drie weken.. Lang..
Langst voor ons doen.
Nieuw.

Mijn leven anderzijds in een mooie stroomversnelling.
Ik had binnen twee maanden mijn huisje, na bijna een tiental jaren op de wachtlijst.
Gek he.
En er komt een prachtige reis aan.
Ik heb mooie mensen ontmoet.
Veel nieuwe mooie mensen.
Stroomversnelling.

Maar wel met een lege holle pijn...
Jij..

Afgelopen week mijn laatste werkdag gehad.
Voelt zwaar.
Ik ben het pand uitgelopen zonder je gedag te zeggen.

Je trok mij die voormiddag nog aan m'n vestje.
Ik had m'n jas aan en tas om.
Of ik al weg ging?
Maar ik ben er niet op in gegaan.
Heb gezegd dat ik nog niet weg ging, terwijl ik door liep.
Niet omgedraaid om je gezicht te zien.
Ik ben aan het einde van die werkdag weg gegaan..
Als een muisje sluipend in de holst van de nacht.

..