Lieve M,
Dank voor je lange en duidelijke betoog. Je hebt helemaal gelijk en vind dit helemaal geen theorie-tekstboek verhaal! Ik weet het eigenlijk allemaal ook best goed maar in de praktische uitvoering heb ik nog weleens last van wat blinde vlekken..
Mijn laatste relatie met de overbuurman begon ik ditmaal goed. Toen hij namelijk de eerste avond bij mij op de bank uitsprak dat het zo druk was in zijn hoofd, heb ik meteen geroepen dat ik hem daar niet mee ging helpen! Ik schrok me te pletter want ik had écht geen zin in een zwaarmoedige man met allerlei issues. Ik was zelf een jaar daar voor 1,5 in therapie geweest en voelde er weinig voor om dat proces met hem nog een keer te herhalen. Ik was inmiddels erg happy met mezelf en mijn leven en dat wilde ik graag zo houden! Hij vond dat een snoeiharde opmerking van mij omdat hij toch ook niet vroeg of ik dat wilde doen. De alarmbellen gingen meteen rinkelen maar toch kapte ik mijn samenzijn met hem niet af. Op andere vlakken leek hij namelijk aan veel voorwaarden te voldoen die ik heel belangrijk vind in een man en relatie. Algemeen ontwikkeld, intelligent, beschaafd, waarden en normen oké, spiritueel, humor en sociaalvoelend. Uiteraard vond ik hem er ook woest aantrekkelijk uitzien (dwz lijf, hoofd iets minder
Hoewel hij zich in het begin van de relatie er bijna tegen leek te verzetten ging hij na ongeveer een maand toch overstag. Ik denk dat hij voornamelijk overstag ging omdat ik in mijn eigen kracht stond en totaal niet pushte. Eigenlijk had ik dat gebrek aan enthousiasme misschien al niet moeten accepteren. Als je in het begin niet enthousiast ben hoe moet dat later dan? Voorzichtig aftasten is oké maar bijna je hakken in het zand zetten is eigenlijk al dubieus.. Toch had ik het de eerste tijd (toen hij eenmaal letterlijk en figuurlijk de drempel over was) erg fijn. Ik die niet snel iemand bijzonder vind en al helemaal niet snel verliefd word, had na 5 jaar weer een relatie. Niet alleen een relatie maar ook nog eens met iemand waar ik blij van werd. Hij was ook erg blij met mij maar hij sliep slecht, had enge dromen en was erg met (de door mij aangereikte) boeken van Paulo Coehlo in de weer. Dat was het moment dat ik dacht: Citaat M:'ik moet niet moeilijk doen, geen zeikerd zijn', 'dit verandert wel als ik geduld heb', 'dit hoort er nu eenmaal ook bij', 'zo is hij/zij nu eenmaal, wie ben ik om hem/haar te veranderen')
Ik vind dat je trouwens ook helemaal gelijk hebt als je zegt dat je in het begin erg duidelijk moet zijn in wat je wil. Hoe leuker je iemand vindt hoe meer je geneigd bent om jezelf goed te verkopen. Je wil jezelf laten zien maar tast stiekem toch ook af welke elementen die ander bijzonder aantrekkelijk aan jou vindt. Op die kanten van jezelf die zet je nog even een extra spaarlampspot In mijn geval is dat vaak empathie, sociale vaardigheid, beheerstheid, geduld, humor en vrijgevigheid. Dat is geen toneelstukje maar zijn mijn werkelijke karaktereigenschappen. Mijn eigen behoefte aan veiligheid en geborgenheid laat ik nooit direct zien. Ik ben namelijk zelfstandig, onafhankelijk en succesvol. Ik neem mij bij deze voor om de volgende keer wat minder lang te wachten met de onthulling van deze essentiële wensen van mij.
Mijn angst voor het begin van een volgende relatie is echter dat ik misschien steeds verkrampter ga reageren en dat daarmee mijn spontaniteit en onbevangenheid verdwijnt. Terwijl dat nu juist eigenschappen van mij zijn die het ook zonder spotje erop altijd erg goed doen Nu ben ik als het op relaties aankomt nogal cynisch van aard maar als mijn gevoel goed is bij iemand dan probeer ik toch zo onbevangen mogelijk erin te gaan. Ik wil "oud zeer" dan niet afrekenen met degene die daar part nog deel aan heeft gehad. Toch is dat in de praktijk altijd makkelijker gezegd dan gedaan..
Lieve M dank weer. Je weet half niet hoe belangrijk jij de afgelopen week voor mij bent geweest!
Kus