ratelend rad

Ik heb het bloggen nieuw leven ingeblazen & dat bevalt me prima, helpt me behalve dingen op een rijtje te kunnen zetten in i.i.g. om met een redelijk leeg hoofd te gaan slapen, ook al is dat vannacht weer aardig laat/vroeg...

De dag begon voor mijn doen redelijk op tijd, rond 09:30. Dit was ook wel noodzakelijk want om 11:00 begon mijn zangles. Toen ik echter beneden kwam ontdekte ik een hele leuke verrassing, er lag een envelop vanuit het buitenland op de mat! Direct dacht ik van 'Oh dat zijn mijn ouders die extra vroeg een kerstkaart hebben verzonden, bang om te laat te zijn', maar dit klopte helemaal niet. Want hoewel de envelop per luchtpost (soort postduif hihi ) verstuurd was bleek deze toch echt uit Europa te komen. Na openen werd de situatie uiteraard helder, ik keek tegen een kerstkaart aan met daarin een hele lieve tekst geschreven door... een oud-ldvder/vriendin met als kernzin(de rest houden we lekker privé ) :

'Dat dit jaar al je dromen mogen uitkomen'

Ik hoef jullie niet te vertellen wat voor een positieve invloed deze leuke kaart had op mijn bui. Mijn zangles verliep uitstekend, kwam redelijk makkelijk door alle soli uit de Messiah heen, hetgeen goede moed geeft voor volgende week. Na de zangles had ik een lunch en vergadering dichtbij huis om repertoire te bespreken voor een aankomend jubileumconcert van één van mijn koren waar ik werkzaam ben. Helaas eindigde deze vergadering uiteindelijk in een beetje mineurstemming (Do you get my joke? My yoke is easy (deze grap is moeilijker voor niet-Messiah kenners ))

Gelukkig werd mijn aandacht snel afgeleid door mailtjes en chats die ik nog moest beantwoorden. Door die stomme vergadering had ik wel de energie verloren om gezond te koken & besloot ik uiteindelijk naar mijn favoriete pizzeria te gaan, waar ik gezellig heb gezeten tot 20:00. Na een korte chat met eerder genoemde oud-ldvder was het de hoogste tijd om op de fiets te stappen en naar de koorrepetitie te racen. De repetitie verliep prima, veel aandacht besteed aan onderstaand nummer 'And so it goes' van Billy Joel, het heerlijke arrangement van Bob Chilcott en afsluitend 3 andere reeds gekende nummers door gezongen.

Toen begon de tocht huiswaarts... en daar was mijn ex. Meerdere toekomstige scenario's van rond de kerst en Oud & Nieuw speelden zich zonder haperen af in mijn hoofd.

Langzaam fiets ik,
fiets ik door de stad die ik kende,
doelloos ratelend rad van ellende
met dicht op mijn hielen verlammende druk
de malende kaken van ongeluk

hun ijzeren houdgreep
mijn ogen zijn grijs
mijn wereld: een verloren paradijs

Wat later weer thuis, de stilte is zacht
Ik denk, ik denk, ik denk een gat in de nacht

Bovenstaande tekst komt uit 'Neergeslagen Ogen' van Dolf de Kinkelder en vond ik wel toepasselijk voor deze nacht, hoewel de tekst iets doorslaat naar een treurige kant. Nu tenslotte nog één van mij