waarom nog altijd die focus op de ander, hoe leuk die het wel niet heeft, in plaats van hoe leuk heb je het zelf ? , wat mis je ? die ander of juist toch iets heel anders ? een illusie ? de warmte, de nabijheid , de steun ? en hoe leefde je dan voor dat je de ander kende ?
je kunt alles en overal vinden, behalve het stukje wat te maken heeft met de passie, de sexuele expressie....ach is ook wel te vinden tegenwoordig extra snel en makkelijk, maar is dat nu niet wat het allemaal zo speciaal maakt en wil je dat nu juist niet zomaar weggeven?
kun je niet terug naar dat gevoel, waarbij je alleen dat laatste speciale stukje even terzijde schuift ?
want laten wij eerlijk zijn, in de meeste relaties is dat stukje nu juist toch een ondergeschoven kindje, tenzij je nog verliefd bent natuurlijk. ik las ergens dat bij het merendeel van de koppels slechts 10 % van de sexuele activiteiten tot de categorie goed of hoger behoorde, dus zo erg kun je dat niet missen denk ik dan.
de echte vriendschap is wat anders, de steun, het begrip, de aandacht, de persoon op wie je terug kunt vallen
maar als je dan verder denkt dan zie je dat veel relaties nu juist die persoonlijke groei tegen houden..omdat 2 mensen niet bereid zijn voldoende te investeren in elkaar...aanpassingsvermogen naar de ander te hebben, zodat de groei nu juist belemmerd wordt.

het gevoel zegt nu juist wat anders, maar het verstand zegt waarschijnlijk al veel langer stop er mee. nu nog gevoel en verstand op een lijn zien te krijgen denk ik dan !

neutraliseer de ander daarom. doe net of je geen relatie met die ander hebt gehad. hoe zou je de ander benaderen als je hem of haar nog niet kende ? want toen je de ander niet kende was je toen gelukkig ?

groetjes en heel veel sterkte !
bjm