Je wil weten hoe ik me voel?
dat kan ik niet zeggen,ik voel een heleboel...
Ik voel verwarring,verlangen...gemis...
ik weet ook niet wat het is...

Kan mezelf niet meer vinden...in de wirwar van in de knoop geraakte gedachten..
wist niet dat je zo naar iets kon smachten...
Waar ik naar smacht?Nee,dat vertel ik niet...
het intresseert je toch geen biet...

Weet alleen dat ik me verloren voel,tussen al die dingen in m'n hoofd...
en voel me van m'n vrijheid en geluk beroofd.
Sinds wanneer zit m'n verstand en m'n hart niet meer op 1 lijn?
al die gevoelens...spanning...woede...het voelt soms echt niet meer fijn!

Dus wat ik denk....ik weet het niet schat...
ik weet alleen dat ik het bijna heb gehad....
Wil het niet...kan het niet...ligt dicht bij elkaar...
en toch kan ik het niet...het is toch raar?

Zelf niet kunnen zeggen wat je voelt en denkt?
ik wil zoveel...denk zoveel..waarom is er niemand die daar aandacht aan schenkt?
Waarom is er niemand die het ziet..
de achterblijvende pijn en het stille verdriet?

Duidelijker kan ook ik het niet maken...
weet alleen dat ik dreig mezelf kwijt te raken..
Maar niemand heeft het in de gaten..
op de één of andere manier...wil ik er niet meer over te praten...

En denken...het zal wel slijten...
moet alleen nog even doorbijten.
Maar dat het leven niet meer is zoals het was...
dat realiseer ik me nu...beetje bij beetje pas...