Op dit moment begeef ik me in een soortgelijke situatie, alleen denk ik dat ik alweer een stuk verder ben met m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ellende. Leerde een meisje kennen (kon haar al, maar we spraken niet echt veel) waarbij de relatie ook niet meer was zoals het behoorde te zijn. Na lang in dezelfde situatie te hebben gezeten waar jij je op dit moment in bevind (zij zoekt contact, jij probeert het af te houden, maar drijft jezelf tot waanzin in de tussentijd), had zij in ieder geval het besluit genomen om haar vriend te verlaten. Maar zij wilde niet na een lange relatie gelijk weer in de volgende springen. Iets waarvoor ik begrip voor had, ook gezien de aard van haar vorige relatie. Toch zagen we elkaar de weken erop erg veel en betrok ze me in bijna alles van haar leven. Iets wat mij goede hoop gaf op iets duurzamers. Na een avond met een vriendin weg te zijn geweest vroeg ze me ineens of ik vond dat ze me valse hoop gaf. Waarop ik nogal verbaast reageerde met: Nee, hoezo? Ze vertelde me nog steeds niet goed te weten wat ze wilde en wilde zich zoals al eerder gezegt voorlopig nergens op vastleggen. Dit deed toch wel enigszins pijn. Ik had het gevoel alsof de afgelopen weken (een week of 10) een stuk minder voor haar betekende dan voor mij. Hierna volgde een gesprek wat niet ontaardde in een ruzie, maar toch voelde zij zich onder druk gezet en vond ze dat het waarschijnlijk beter was als we elkaar even niet meer zouden zien. Van alles goed, naar niet meer spreken in 0,2 sec. Dat is nu iets meer dan een week geleden. Ineens beleef ik dus een 2e hoofdstuk in deze alles behalve vloeiend lopende ?¢‚ǨÀúrelatie?¢‚Ǩ‚Ñ¢ alleen zijn de rollen ineens omgedraaid. Ik wil contact, zij houdt het af. Weet dat ze tijd nodig heeft, dus durf ook niet echt veel te ondernemen uit angst dat zij het misschien ervaart als druk zetten, maar ben tegelijkertijd ook bang dat ze me dan vergeet. Nu begin ook ik steeds meer het gevoel te krijgen dat ik niet meer een soort toevluchtsoord was, zij had problemen waar ze niet alleen uit kon komen. Ik was toevallig degene die een helpende hand uitstak. Toen haar relationele problemen voorbij waren, werd ik een probleem. Hoe leuk, lief en aardig ze me ook vind, ze moet gewoon even vrij zijn. Dus laat ik haar, wel hopende dat het misschien nog goed komt. Maar tot die tijd probeer ik toch gewoon m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n leven weer op te pakken, terwijl ik haar af en toe nog even laat weten, dat ik nog steeds besta. In de hoop dat ze binnenkort de telefoon weer op durft te pakken en me een belletje geeft. Ik begrijp dus wat je op dit moment doormaakt (tot aan de improductiviteit en het ziek melden aan toe), maar eerlijkheidsgewijs moet ik ook zeggen dat de pijn nu bij mij vele malen erger is als in de tijd dat ze in de slechtlopende relatie zat. Toen wist ik in ieder geval zeker dat ze me wilde zien/bij me wilde zijn. Nu kan ik alleen maar hopen. Ik hoop voor jouw dat jouw ?¢‚ǨÀúhoofdstuk?¢‚Ǩ‚Ñ¢ een positievere afloop kent. Het scenario wat voor mij speelt hoeft ook zeker niet de jouwe worden. Toch moet ik zeggen dat als ik het overnieuw kon doen ik afgezien van die laatste 2 dagen weer hetzelfde doen. Heb er geen spijt van, er waren immers meer dan genoeg goede tijden om de slechte snel te doen vergeten. Ik wens je sterkte in deze vervelende tijd en laat je niet teveel tegenhouden door dit soort dingen. Hoe vervelend het ook is, er zijn meer dingen in je leven die ook aandacht nodig hebben. Verspil je het aan 1 ding, dan heb je te weinig voor de andere dingen die moeten gebeuren. Groeten.