We zijn enkele dagen verder... Heb niets meer van hem gehoord. Heb getracht hem enkele keren te bellen om te weten hoe het zit met het huis en zijn spullen enz... geen reactie. enkel dinsdag één berichtje: dat hij contact had genomen met de huisbaas en maandagmorgen om negen uur afspraak met hem om het huis op te zeggen. Voor de rest geen uitleg, niets. Hij is nu een week weg, en precies van de aardbol verdwenen... Hij beslist zonder uitleg te geven me te laten staan met mijn zwangerschap.
Gisteren nog een zware klap gekregen toen een vriendin me belde om te zeggen dat ze hem had tegengekomen en hij vertelde haar dat hij dinsdag een appartement heeft gehuurd in Antwerpen. Maandagavond laat hij me staan en dinsdag al appartement?? Het gaat er bij mij niet in... Na al wat hij me aandoet blijf ik hem missen. Zit nu alleen thuis, mis de knuffels en de rust die hij me gaf. Het doet zo'n pijn en ik kan die pijn amper aan!! Ben al heel de week met vriendinnen en vrienden op stap, dan gaat het redelijk maar een paar keer per dag zo diep zitten, precies in een droom zitten en panikeren. Als ik 's morgens wakker word en de realiteit sijpelt binnen dat hij weg is en niet naast me ligt lijkt het een nachtmerrie, krijg ik echte paniek over me heen, zo vies!!
Ergens blijven hopen dat hij mij en mijn baby niet gaat laten staan dat hij terugkomt maar weten dat het voorbij is ook. Auw zo'n pijn