Pijn doet het.
Ik heb dit al eens eerder meegemaakt,
met mijn ex. Gelukkig is dit verdriet hersteld en doet het mij nu niks meer.
Het heeft een hele tijd geduurd hoor, maar ik ben eroverheen, godzijdank.
Die pijn was intens.

Pas geleden heb ik een nieuwe jongen leren kennen.
Hij was vanaf het begin al helemaal hoteldebotel van mij.
Ik zag toen niet zoveel in hem. Jawel, meer als gewone vriendschap, maar het 'ware gevoel had ik niet.
Juist omdat hij zo ontzettend veel moeite voor mij deed heb ik het een kans gegeven.
'Eindelijk iemand die oprecht was 'dacht ik'
Ik begon echt om hem te geven, het was hardstikke leuk met elkaar.
Keer op keer smste en belde hij mij hoe ontzettend gek hij op mij was en dat nog nooit voor iemand heeft gevoeld,
ik de belangrijkste persoon was in zijn leven.
Of ik zijn vriendin wilde zijn etc. Ik hield de boot af want zo goed kende ik hem nog niet.
Dat vond hij ook geen probleem.
Later dat hij van mij hield en mij nooit kwijt wilde aan iemand anders.
Eerlijk, ik ben nooit verliefd op hem geweest, meer het gevoel veel om hem te geven en het leuk hebben met
elkaar. Ik kon er mee dealen.
Het heeft een half jaar doorgesukkeld (om het zo maar te noemen.)
Echt een leuke tijd met elkaar.

Toen op een dag kwam er een onderwerp ten sprake.
Over levensopvattingen, die hij totaal anders ziet dan mij.
Voor mij geen probleem, voor hem het grootste probleem blijkbaar.
Dus het besluit is binnen een dag genomen door hem. Hij kon zo niet met mij doorgaan.
Dan is het toch niet dat hij echt van mij hield en om mij gaf neem ik aan?
Ons een kans geven was blijkbaar teveel.
Woorden zijn zo makkelijk gezegd he.
Maar als er een kleine confrontatie aan te pas komt nemen ze de benen.

Ik heb geprobeerd als vrienden met hem om te gaan, hij kan dat,
klopt toch ook ergens niet? Als je zo ontzettend gek op mij bent zoals hij een half jaar lang dag en nacht beweerde,
hoe kan je dan in hemelsnaam een dag na het woord nog normaal contact houden,
terwijl hij die dagen doorvoor niet van mijn af kon blijven, letterlijk en figuurlijk.
Ik heb het dus geprobeerd, afgelopen weekend kwam hij langs met vrienden.
voelde zich wel wat ongemakkelijk, maar van zacht persoon is het veranderd in een koud persoon lijkt wel,
naar mij toe, geen 1 aanraking. Vast uit onzekerheid, maar dit is niet leuk. Zo ken ik hem niet meer na mij toe.
Hij was super verliefd op mij en beweerde dag nog steeds te zijn en dan kan dat zo omslaan?

Heb hem gister avond een mail gestuurd dat ik geen contact meer wil en hij me met rust moet laten.
Hij mij terug mailen, een lange mail, dat het misschien maar beter is zo ivm spanningen en moeilijkheden om idd
geen contact meer te hebben.

Ik mis hem gewoon als persoon, nu al, hoewel ik niet verliefd ben, voel ik op een andere manier voor hem,
ik ben aan hem gehecht geraakt.

Maar aan de andere kant klopt het van zijn kant ook niet helemaal.
Ik heb zelf gezegd geen contact meer te willen, ik word erg emotineel als ik hem zie,
herinneringen doen pijn, en het is niet meer de persoon als toen hij nog de moeite voor mij deed.
Hij heeft gezegd geen contact meer te zoeken.
Ik wil wel, maar ik kan het niet. Ik voel me er niet goed bij, op het moment wel,
maar als hij weg is val ik in een gat vol emoties.
En ik heb geen zin meer in dit gevoel, ik doe het mezelf niet aan.

Ik heb hem niet op facebook, maar heb steeds de drang om te kijken op de zijne,
ik wil hem blokken, maar krijg gewoon een pijn gevoel dan.
Hoewel ik weet dat het wel moet, voor mezelf, anders kan ik het nooit loslaten.

Zijn jullie van mening, tenminste dat ben ik wel,
als hij echt zo ontzettend gek op mij is en mij mist als persoon hij nog terugkomt?
Wat er ook mag zijn of zijn gezegd?
Nu hij mij echt helemaal kwijt is van alle kanten, hij er vanzelf wel achter komt dat ik echt weg ben en mij
gaat missen op een gegeven moment?
En komt hij niet, tja ik moet zo niet denken, maar tuurlijk hoop ik dat hij op een gegeven moment wel inziet dat
ik toch belangrijk was in zijn leven en dat hij mij mist en terugkomt.
En zo niet, dan weet ik ook genoeg!!
Misschien wilde hij licht contact houden, want je weet nooit hoe het loopt,
om er alsnog een keer op terug te komen, dat dat de rede was.
Ik wil mij niet laten gebruiken. Ik zal er wel goed aan doen hoe ik nu handel.
Maar het doet meer pijn dan ik had gedacht..