Ik ben ervan overtuigd.
Ware liefde vind elkaar vroeg of laat wel terug.
Wacht er vooral niet op, geen valse hoop.
Als iemand je gaat missen, echt alleen jou wilt en niemand anders,
dan meld diegene zich wel. Dan is er te spreken over 'echt.
Anders ben je beter af zonder.

Ik wil niet meer denken aan hem.
Geen tranen, misselijkheid en pijn meer voelen.
Ik moet het gevoel laten zoals het is totdat het weggaat.
Ik wil niet meer met hem geconfronteerd worden.
Het is moeilijk, want hij woont bij mij in dezelfde plaats,
dus ik zal hem hoe dan ook wel eens tegenkomen.
Nu staat hij niet in mijn facebook lijst,
maar de drang om steeds te kijken is moeilijk te weerstaan.
Ik moet hem blokken.
Ik wil niks meer van hem zien of weten. Helemaal niks meer.
De knop moet om, ik blok hem en ga verder met mijn dagelijkse dingen.

Hoeveel pijn je kan voelen om een andere persoon.
Ik ben hier verdomme zo klaar mee.
Ik ben van mening.
Als iemand beweerd zo gek op je te zijn,
echt van je houdt,
je echt belangrijk vind in zijn leven,
jou mist,
er vanzelf wel achter gaat komen wat hij kwijt is,
en nog een poging neemt om bij je terug te komen.
En zo niet, dan is het ook duidelijk.
Dan ben je nooit zoveel waard geweest als diegene ooit heeft beweerd.
En is diegene jou vooral niet waard.

Pijn doet het.
Ik heb dit al eens eerder meegemaakt,
met mijn ex. Gelukkig is dit verdriet hersteld en doet het mij nu niks meer.
Het heeft een hele tijd geduurd hoor, maar ik ben eroverheen, godzijdank.
Die pijn was intens.

Pas geleden heb ik een nieuwe jongen leren kennen.
Hij was vanaf het begin al helemaal hoteldebotel van mij.
Ik zag toen niet zoveel in hem. Jawel, meer als gewone vriendschap, maar het 'ware gevoel had ik niet.
Juist omdat hij zo ontzettend veel moeite voor mij deed heb ik het een kans gegeven.
'Eindelijk iemand die oprecht was 'dacht ik'