Hey allemaal

Gisteren heb ik m'n ex gezien, we waren ruzie aan het maken omdat hij niets tegen mij zei (zelfs geen goeiedag) en dat deed me pijn. Hij kon het niet zei hij. Ik moet hem altijd maar begrijpen terwijl hij mij niet wil begrijpen, dat is het vervelende.
Daarnet kwam ik hem tegen en hij lachte en zwaaide. Wat wil hij nu eigenlijk van mij? De ene keer heeft hij het te moeilijk met iets te zeggen, en de andere keer is hij zo vriendelijk.
Hij zei ook dat we nu geen vrienden konden zijn, dit had tijd nodig (oke ja) en dan zei hij dat hij er niet voor me kan zijn als 'k het moeilijk heb. Dat deed echt pijn toen hij dat zei.
Ik heb gehuild, diep ademgehaald, en feesten maar.
Later op die avond was hij opeens weer heel erg vriendelijk (wat alcohol al niet met een mens doet...)
Ik heb gisteren ook met mijn andere ex gepraat (je weet wel, die ex waarover mijn hele blog bijna volstaat!)
Hij was erg vriendelijk, en ook daarnet kwam ik hem tegen. Hij reed voorbij op z'n brommer en stopte zelfs om even met me te praten. Nuja, ik voel me erg wanhopig, want ik alles zoek ik naar hoop. Je hebt gewoon zoveel nood aan affectie en naar iemand die er altijd voor je is...

X