Hoi...
Het is zondag. Nog steeds niks van hem gehoord. Ik kan wel zien dat hij online is ( whatsup) en dat is supper irritant, wetende dat hij de telefoon vast heeft....
Ik probeer positief te blijven, maar het verdriet en ongeloof.. ( nog nul acceptatie) neemt de overhand. Ik heb besloten om de raad op te volgen: geen contact opnemen.
Vrijdag had ik mijn exman op bezoek, ik heb hem dat gesmst... het was om hem jaloers te maken... maar uiteindelijk heeftd dat twee hele boze sms opgeleverd.. maar geen woorden van liefde.
Ik heb de zaterdag helemaal alleen doorgebracht, eenzaamheid greep me bij mijn keel... vreselijk gevoel. Maar heb geen zin om eruit te gaan of een andere "man"op te zoeken...
Ik merk dat ik nog steeds teveel naar mijn mobiel kijk... bijna obsessief. Na het laatste contact woe heb ik voor mijzelf voor genomen om niet meer in de ban zijn van mijn mobiel en geen contact meer op te nemen, maar dat hij dan vrijdag weer smst rakelt het gevoel weer helemaal op.
Wij zijn allebei zo gefustreerd, wij geven elkaar de schuld voor de breuk..
Ik zie er zo tegen op om de week aan te gaan! vreselijk. Elke dag is een strijd. De dag doorkomen is zo zwaar en lijkt eeuwigheid te duren voordat ik kan slapen.
Nu wel wat geplan, shoppen met een vriendin( die een leuke relatie heeft) en dat mag ik dan allemaal aanhoren. SUpper! ... ook vandaag weer... hoe kom ik de dag door????