Het is alweer zondag en heb een paar uurtjes geslapen, gisteren de hele tijd niet meer aan hem gedacht, was met een vriend uit eten geweest en daarna ben ik naar huis gegaan en leuke telefoon gesprekken gehad met vriendinnen, ondertussen was het al 3uur, en dacht mm ik heb hem nog niet gehoord en kreeg weer die rare gedachtes, ik wil sterk zijn mijn gedachten op iets heel anders zetten maar het lukte me niet, toen ik wilde slapen zag ik hem met een ander de hele tijd voor me het was verschrikkelijk om te zien,en ben maar op de computer spelletjes gaan doen.

ik kan wel vluchten uit mijn huis, maar daar bereik ik niks mee, ik moet toch een keer naar huis en dan word je weer geconfronteerd en dat is moeilijk, dus i have to face it.

Het is de 4de dag dat hij niet is thuisgekomen, en ik weet dat hij bij haar is, en tuurlijk doet dat pijn dat hij zo snel is gegaan, aan de ene kant denk ik het is een vlucht, aan de andere kant denk ik dat hij dat doet om er zo snel mogenlijk achter te komen wat het nou is dat hij mist, die vraag kan ik me natuurlijk 100 keer in mezelf vragen, en antwoord krijg ik er niet op.

maar ik heb mezelf wel een duidelijk doel opgesteld niet meer op hem wachten, want dat is voor nu zinloos.

ik bedoel wij maken ons zelf gek, terwijl de ander plezier maakt met een ander, dat is toch erg eigenlijk.

want uiteindelijk is het hun verlies en onze winst

nou dat was het weer even tot de volgende keer weer