(per ongeluk blog verwijderd, dus is zkr gn nieuwe; dit is een maand geleden! )

Morgen zal het al 2maanden geleden zijn dat ze het gedaan maakte... (om het verhaal te kunnen volgen, lees men blogs maar even; mr grootte stukken staan ook verteld als antwoord bij andere mensen)

Maar toch zit ze nog diep in mijn gedachten. Het gaat beter met me, ik kan al bepaalde dingen beter relativeren, bepaalde zaken die ik fout heb gedaan in onze relatie besef ik nu en daar werk ik ook aan (is het niet voor haar, dan zal het voor een ander meisje zijn...), ik voel me nog ontzettend eenzaam, maar ik kom meer buiten. Ik ga normaal gezien elke week of om de 2weken nr een fuif, en spreek geregeld met vriend(in)en af en dat doet me goed.
Als ik uitga geniet ik wel van de aandacht van andere meisjes, maar toch , het is niet hetzelfde... Ik mis haar...

Maar mist zij mij? Denkt ze nog aan mij? Weent ze nog om mij? Houdt ze nog van mij? Wil ze mij zien?
Ik heb haar al 1maand & 2dagen niet meer gehoord of gezien, ze stuurt gn berichtje of belt niet om te vragen hoe het met me gaat..., gn email om te vertellen hoe haar examen is geweest, niets...
Wil ze mij vergeten en verder gaan zonder mij in haar leven? Na een relatie van 4jaar en 2maand (terwijl ik 20 en zei 19is)... Waarom laat ze niets weten ? Is het misschien omdat ik haar heb gezegd dat ik ze een tijdje niet meer wilde zien? Dit was het laatste dat we tegen elkaar zeiden ( via telefoon) : "Ok dan, dan wil ik u een tijdje nimer zien, maar als ge mij nog is wilt zien binne een tijdje of als ge mij nog is wil hore fzo, belt dan maar es " zij antwoordde "als ge mij nog is wilt zien of hore, gij ook he!"

Ik heb haar zelf niets meer gestuurd (omdat ik anders weer als een zieligaard ga overkomen en dan zal ze ook meestekans denken dat ik haar toch nooit kan vergeten, zei heeft dan 'gewonnen', en weet dan dat ze mij altijd als 'back-up' kan gebruiken voor het geval haar nieuwe leventje niet zo goed gaat als verwacht...)
Zou ik haar toch zelf eens bellen ?

Ik probeer men eigen leven te leve, ik ga sinds een maand sporten ( lopen), ben begonnen met gitaar te leren spelen, ga geregeld uit,...maar jah, het heeft toch allemaal een mindere betekenis zonder een meisje als haar in men leven...
De liefde die ze me gaf, haar mooie ogen en mooie haren, haar mooie lichaam, haar humor, haar lieve gebaren, haar knuffels, haar kusjes,... wat mis ik het toch zo!

Ik voel dat het beter met me gaat, heb nog wel geregeld 'dromen' (eerder nachtmerries; precies echt) en denk heel veel aan haar, maar er zijn momenten dat ik me toch (ookal is het maar eventjes) beter voel...
Maar de eenzaamheid slaat dan weer toe, ik mis de affectie en het lichamelijk contact...de gedachten dat ze bij een andere kerel is zijn er ook nog steeds...gedachten dat ze dingen die ze met mij niet wou doen wel met andere kerels doet... miss denkt ze wel zelfs niet meer aan mij? Misschien doe ik haar niets meer?

pfffff, en het ergste van al, ik hou van haar !!!!! Enorm veel!!! Zou men leven voor haar willen geven, maar zei niet voor mij, dat is het moeilijkste

(per ongeluk blog verwijderd, dus is zkr gn nieuwe; dit is een maand geleden! )