Het is nu alweer een paar maanden geleden sinds ik voor het laatst iets heb gepost.

Sinds mei ben ik iemand aan het zien, zeg je dat zo? Ik ken haar eigenlijk al vanaf november en vanaf het moment dat ze bij mij op de locatie kwam te werken spreken wij elkaar steeds vaker. Redelijk langzaam hebben wij iets opgebouwd, we doen één of twee keer per week iets leuks. Sinds een paar weken slapen wij ook bij elkaar en heb ik het gevoel dat zij zeker relatiemateriaal is.
Nu ben ik er gaandeweg achter gekomen dat je pas over iemand heen bent en verstandelijk ook niet met je ex bezig bent, wanneer je een nieuw iemand hebt ontmoet. Eigenlijk is dat best wel zielig, want waarom hebben wij iemand in ons leven nodig om gelukkig (met jezelf) te zijn?
Ik ben blij dat ze in mijn leven is en volgens mij matchen wij op een hoop vlakken. Daarnaast is het ontzettend fijn om met iemand te gaan die geen schulden heeft, een familie die wél achter haar staat, een HBO opleiding afgerond, niet in de WW zit, niet in de bewindvoering zit, iemand die normaal Nederlands kan, niet liegt en bedriegt, geen banden heeft met criminelen, niet steelt en waarbij Veilig Thuis niet is betrokken.

Want zoals sommige wel weten is vorig jaar september mijn relatie van ongeveer een jaar uitgegaan.
En alle bovenstaande punten die ik net opnoemde is een deel van de problematiek van mijn ex. Zoals je kan lezen is het een hoop. Het afgelopen jaar heb ik er een verhaal en een paar blogs over geschreven om het van mij af te schrijven. Nu doe ik dat weer om dezelfde reden. Ik kan je eerlijk zeggen dat er bij mij gevoelsmatig een hoop kapot is gemaakt.
Het vele liegen, zeggen dat ze niks van mij wil horen en vervolgens weer contact zoeken, voelt nog altijd als een steek in mijn rug.

Sinds september nadat de relatie over was, heb ik haar nog een paar keer geprobeerd te benaderen. Ik wist namelijk niet wat er in haar hoofd omging, wat er allemaal aan de hand was en waarom ik haar niet meer kon zien. In mijn beleving had ik niks fout gedaan en zo opeens was het klaar. Ik wou graag een antwoord op mijn vragen, maar realiseerde mij dat ik die niet kon krijgen. Ik liet haar met rust en zij mij ook. Ongeveer vanaf november wordt ik om de paar weken anoniem gebeld op vreemde tijdstippen, half 9 in de ochtend of half 1 in de nacht en als ik opneem hoor ik niks aan de andere kant. Tot op de dag van vandaag is dit nog steeds bezig, ook zie ik haar af en toe verschijnen op mijn insta om vervolgens weer geblokkeerd te worden. Een paar keer heb ik haar gevraagd waarom ze mij constant belt, maar iedere keer zegt ze dat zij het niet is.

In april escaleerde het, naar aanleiding van een paar telefoontjes stuurde ik haar een bericht om te vragen of ze wil stoppen met bellen. Als reactie kreeg ik terug "wie ben jij", ik reageerde er niet op en een paar weken erna krijg ik hetzelfde bericht om half 3 in de nacht. De dag erna begint ze een gesprek met mij aan te knopen via whatsapp waarin zij zich voordoet als ene Melissa. Ze vraagt waarom ik haar een sms stuur en zegt dat ze mij niet kent. Drie keer gedurende het gesprek zegt ze mij te gaan blokkeren, ik stop met typen omdat ik mij realiseer dat ik hier niks mee opschiet. Een paar dagen later merk ik op dat ik nog steeds niet ben geblokkeerd. Waarop ik aan mijn oude huisbazin (haar oud collega) vraag of mijn ex nog hetzelfde nummer heeft. Dit is het geval, ze laat mij haar instagram zien waaraan haar telefoonnummer is gekoppeld.
Ik besluit mijn ex te confronteren omdat ik die telefoontjes helemaal zat was. Ze gaf toe en flipte compleet de pan uit. Ze begon mij te bedreigen en zei dat ze wist waar mijn familie woont. Ook zei ze dat ze een paar criminele vriendjes naar mij toe zou sturen. Werkelijk ongelofelijk, maar ik ben blij niks meer van haar te hebben vernomen afgezien de telefoontjes.

Afgelopen maandag fietste ik terug naar huis, nadat ik met vrienden een paar drankjes had gedaan op een terras. Toevallig zie ik haar met haar dochtertje lopen in één van de winkelstraten, dit is voor het eerst sinds november dat ik haar zag. Met een enorm klote gevoel fietste ik verder, ik voelde mij enkel boos en de nacht erop kon ik amper de slaap vatten. Zelfs nu ik dit schrijf houdt het mij een beetje bezig en voelt het alsof ik weer een paar stappen achteruit heb gezet. Al die maanden ging het goed, ik heb iemand ontmoet waar ik echt om geef. Daarnaast presteer ik goed op het werk en werk mijn scriptie van school. Waarom voel ik die boosheid dan weer opzwellen?

----------------

Gedurende de zomervakantie blijft zij mij bellen. Niet vaak hoor, maar ongeveer om de twee of drie weken. Nooit neemt ik op behalve die ene keer toen ik pauze had op het werk. Ik loop even naar het magazijn en neem op, maar wederom hoor ik niks. Het blijft frustrerend. Een week voordat de vakantie eindigt ben ik terug in de stad, om nog wat te genieten van de rust en al vast wat spullen te kopen voor mijn woning. Ook heb ik het fijn met mijn vriendin, die nu wat langer bij mij verblijft omdat ik de hele zomer niet thuis was. In het weekend zorgt zij voor haar oma en is om die reden niet de hele week bij mij. Die zaterdag ga ik laat op bed, aangezien ik in de middag al een paar uur had geslapen (trage schildklier). Het is half twee in de nacht als mijn telefoon gaat, weer een anoniem nummer. Ik zet mijn telefoon op stil en draai het ding om. De volgende dag zie ik dat ik ook nog om kwart voor drie ben gebeld. Een paar dagen later nog een keer. Op dat moment begin ik mij serieus af te vragen wat de reden daarvan kan zijn. In anderhalve week tijd vijf keer gebeld te worden, zowel op vreemde tijden als dat ik niks hoor aan de andere kant van de lijn.