-----------

Hoewel ik heel erg moe was gisteren heb ik toch weer maar 6 uurkes geslapen, en verdikke ik ben nog moe! Da is nu al 7 weken da ik maar 4 tot 6 uurtjes kan slapen per nacht. Met uitzondering van 1 nacht dat ik eens 8 uurtjes kunnen slapen heb.
Och ja, mss ziet het er deze namiddag allemaal wat beter uit (en hopelijk het weer ook) , krijg ik nog de moed om naar die fitness te gaan en ga ik mss wat salsa-en deze avond.

Oh wa wou ik dat ik haar durfde te vragen om mee te gaan, en dat ze uiteraard instemt. Gezien de omstandigheden zal ik daar maar niet al te hard om hopen zeker?

Update (14h20)
Wordt dit dan toch nog een positieve dag?
Net m'n ex gesproken op MSN, met wat geluk hebben we een date vanavond!

Update (17h15)
Bleh.... Haar daarnet terug gesproken. Zal er best maar nie al te veel op hopen voor vanavond. Had de indruk dat ze uitvluchten aan het zoeken was om niet te gaan terwijl waarschijnlijk juist wél zin heeft.
Schrik?

------------

Het gesprek begon op een opgewekte toon en hebben gewoon wat zitten praten.
Tot het moment ik haar zei dat wat ze van mij vraagt ik niet kan opbrengen, nl gewoon vrienden zijn. Ik wil dat wel, maar het is gewoon te zwaar voor me om zo met haar om te gaan.
Haar niet mogen aanraken, haar niet mogen zeggen dat ik haar graag zie, niet door haar haar mogen wrijven....

Ik vroeg haar om nog iets lief tegen me te zeggen, want voor de laatste keer ik haar ga horen wil ik niet dat het iets was in een ruzieënde zin, waarop ze begon te huilen en een paar dingen zei.
Toen ik zei dat ik ging dicht leggen bleef het zo wel ff heel lang muisstil aan de telefoon langs beide kanten van de lijn. Toen zei ze ook dat ze ging dicht leggen waarop ik direkt "Nee!" riep.
Zonder aarzelen vroeg ze me dan of ik toch niet nog even wou langs komen bij haar thuis. Iets wat ik eerder op de dag niet mocht.

Ongeveer 4 minuten later stond ik al op haar zolderkamertje.
Was wel nog leuk, heb meegeholpen haar kamer wat op te ruimen. Ze heeft nl sinds vorige vrijdag pas gedaan met haar examens en het ligt daar wel wat overhoop.
Wat gelachen en onozele praat naar elkaar gegooid... the usual.
Op een bepaald moment terwijl we bezig waren vroeg ze me plots of ik een string aan had. Nu moet ge ook wel weten dat ik nooit strings gedragen heb tot NA dat onze relatie op de klippen liep. Ik had een niet-dunne jeans aan.
Wel, hoe hard moet je niet naar een gast zijn gat staan kijken om door een (mannen)jeans heen te kunnen zien dat ie een string aan heeft?!
Verder niet veel woorden aan vuil gemaakt maar ze wou het wel eens zien, dus stond ik daar dan in m'n bloot gat lol.

Wat later zijn we naar de keuken gegaan, heb een sandwichke gegeten met kaas, dan samen in de zetel voor TV wat yoghurtijs naar binnen gespeeld. We gingen samen naar een film kijken (vraag me niet dewelke, ik zat wel richting die TV te staren, maar was niet echt aan het kijken) maar het werd me wat te veel daar zo te zitten.... als vrienden....
Heb dan maar besloten om naar huis te gaan.

In de gang, aan haar voordeur, hebben we dan eindelijk terug over de situatie gepraat. Omdat het er voor beide toch wel héél emotioneel aan toe ging kan ik hier onmogelijk alles als een papegaai na vertellen.
De kern van de zaak was dat ik haar duidelijk trachtte te maken dat ze me niet kon loslaten. Ik wil haar ook niet uit m'n leven, maar op de manier zij het wil, kan ik echt niet. Één van de dingen die ik haar zei was of ze er wel een idee van had hoeveel keer ik mij heb moeten inhouden haar niet te kussen tijdens dat anderhalf uurke dat we nu juist samen zijn geweest? Dat ik zin had haar op haar bed te zwieren en haar te kussen voor dood!
Haar reactie daar op kon gewoon niet perfecter aantonen wat ik haar wil duidelijk maken. Ze zei "Beter nu nog niet."
ben ik de eenige die de woordjes nu & nog een beetje verdacht vind? Heb haar daar op gewezen. Nu moest ze aan haar eigen wel toegeven dat ze me niet kan los laten.
Heb haar toen voor een keuze gesteld. Ofwel nemen we nu voor goed afscheid en praten we nooit meer met elkaar, zelf geen mailkes noch SMSkes meer. Ofwel laat ze me toe er te zijn voor haar, dat ik spontaan, zonder het eerst te moeten vragen, bij haar mag langs komen, haar komen halen om iets leuk te gaan doen etc etc. En last but not least, dat het nog kan goed komen tussen ons.

Ze zegt me steeds maar opnieuw dat ik alles wat ik nu doe, voor mezelf moet doen, en niet voor haar. Juist, maar voor haar vechten is iets dat ik voor mezelf wil doen! No fucking way dat ik de vrouw van m'n leven zomaar uit m'n leven laat stappen.

Tot mijn grote verbazing hebben we op de stoep nog een klein danspasje gezet, iets waar ze voorheen zelf vertikte over te praten. Whee! (Gans ander verhaal)

Oh ja, je vraagt je misschien af wat haar antwoord was op mijn voorstel?
Met een betraand gezicht en fluisterend stemmetje zei ze me dat het nog kan goed komen.

-----------------

Wakker geworden door lawaai op straat.
Rond de middag naar zonnebank gegaan (nie dat het nodig was, de zon scheen, maar die zonnebanken waar ik ga zijn halve massage toestellen. Zalig!
Door naar fitness. Moest nog ff langs werk iets halen dus eerst naar daar gegaan.
Er werd mij iets gevraagd da ik nie echt prettig vond, terug buiten werk heb ik gebeld naar m'n ex om m'n beklag te doen.
Toevallig was ze ook in't stad met haar vriendin.
Samen wa rond gelopen, gelachen, gezeverd en gedronken.

's Avonds bij vrienden gegaan, hen wat geholpen met een eindwerk-presentatie-dinges. (Ze zijn er vandaag van af en geslaagd, grats dudes!)
Door naar overpoort.
2 toffe mensen leren kennen.

----------------

Vandaag samen naar de colruyt geweest. Was plezant, 1 of 2 keer een raar momentje ertussen, maar viel al bij al heel goed mee.
Terug thuis, tijdens het uitladen van de boodschappen, had ik de indruk dat ze het wat moeilijk had. Het was net alsof ik haar liefde van haar af zag stralen.
Ze is dan weg gegaan, maar zag er enorm gelukkig uit.

Subiet moet ik nog gaan werken, mss bel ik haar nog

---------------------

Zondag & maandag niets van me laten horen. Maandagavond heeft ze een (lief) berichtje op m'n voicemail achter gelaten. Heb er niet op gereageerd.

Dinsdag terug samen naar blaarmeersen geweest. Heel goed geamuzeerd. Wa zitten praten, onnozel doen. Complimentjes aan elkaar gegeven. Lichtjes intiem met elkaar omgaan.

Vandaag gingen we naar tstad kijken voor een nieuwe bikini voor haar, en nadien mss terug naar de blaarmeersen.
Uiteindelijk heeft ze heel de dag niets van haar laten horen. Rond de middag kwam ik te weten dat ze naar de blaarmeersen was. Ben naar daar gereden, haar fiets stond daar. Een uur en half heb ik haar lopen zoeken zonder succes. Haar af en toe trachten te bellen maar "toevallig" lag haar GSM uit.
Ik voelde me net kei gelukkig sinds gisteren, nu ben ik het allemaal ff beu. Ze kon op z'n minst laten weten dat ze me niet wou zien vandaag. Dan had ik geen hele dag verprutst door op haar te wachten...
Bitch!

------------------------

Nu maar gaan slapen want ik ben uitgeteld.

Meisje, ik mis je.

-----------------------

We hadden 3 of 4 dagen (tis maar hoe je het bekijkt) niets van elkaar laten horen. Zaterdag stuurde ik haar een berichtje (Hey) waarop ze me een tiental minuten later terugbelde.
Het was een stil en rustig gesprek, ze had wel door dat ik kwaad was voor wat er woensdag gebeurd was. (Wat ze uiteindelijk dan ook vroeg)

Ze vroeg om nog naar de blaarmeersen te gaan, maar ik vond het al niet ietsje te laat om nog te gaan. Dus spraken we af om de volgende dag, zondag, te gaan.

Toen ik haar de volgende dag in de voormiddag op MSN sprak had ze wat twijfel, ze was net een nieuw boek beginnen lezen en wou daar in voort lezen. Ze vroeg om maandag naar de blaarmeersen te gaan.
Het gesprek vlotte wat hakkelig maar ik zei dan dat ze maar thuis kon blijven en haar boek lezen, ik ga wel op m'n eentje.
Daarna heb ik haar nog gebeld maar dat gesprek doet er niet toe.

Ik ben dan naar tstad gereden om een nieuw swemshort te kopen (mijn ander zat nog in de was; de winkels waren die zondag open vanwege de braderij) en dan door naar de blaarmeersen.
Ik was er nog maar een half uurtje ofzo toen Sofie daar plots ook stond.
Ik heel blij natuurlijk! We hebben ons wat proberen amuseren maar vanwege wat er woensdag en de rest van die week gebeurt is lukte dat niet echt. Al snel ging het gesprek daar over.

Veel wijzer werd ik niet echt want ze vergeet collectief dagen en gebeurtenissen van die week. Ze gaf toe een paar keer naar de blaarmeersen gekomen te zijn, maar kon zich in eerste instantie op mirakuleuze wijze niet meer herinneren met wie, wanneer en waar.
Er werd natuurlijk over meer dan enkel dat gepraat, maar ik kreeg het zo wat op m'n heupen en begon haar dan maar weer te confronteren met dat ze niet te vertrouwen is.
Liegen, zaken verzwijgen, rond de pot draaien. En tegelijk vragen om vrienden te zijn. Nuja, als ze vrienden wil zijn, dat ze me dan eens behandelt als een vriend.

Over Sebastien is ook weer het een en ander gezegd geweest. Zo ben ik dan maar te weten gekomen dat ze oa met hem naar de blaarmeersen geweest is, dat ze veel meer contact heeft en meer met hem weg gaat dan met mij. Voor de rest is echt niets aan de hand hoor Tony! Echt niet! puh....
Nu verbergt ze wel niet dat ze gevoelens voor hem heeft, dat ze er verliefd op geworden is, maar nu plots begint ze wel te ontkennen dat ze in elkanders broek gezeten hebben. Ik moet nu plots gaan geloven dat die eene omhelzing & tongzoen het eenige is dat er ooit tssn heb gebeurt is.
Erm... hallo?

Toen ik haar vroeg wanneer ze eigenlijk van plan was me alles over sebastien te vertellen ipv me cnst met een schuldgevoel te laten zitten, dat alles zogezegd mijn fout is door haar wat in de steek gelaten te hebben (wat ik zeker niet ontken hoor!), krijg ik als antwoord "Ik heb het u toch gezegd"
Niet echt hoor meiske, ik heb het uit u moeten vragen... sleuren. We waren aan telefoon, ik stond vlak buiten de Ucon in Gent. We waren aan het praten en toen je op een gegeven moment zei dat je de volgende dag naar tstad ging met Ariane om te kijken naar sebastien die mee deed aan de stadsloop,heb ik aan haar (met me dan nog op voorhand te excuseren dat ik die vraag ging stellen) gevraagd ofze iets heeft met die gast.
"Nja, nee, jaa..." etc, zo is de bal aan het rollen geraakt en meer dan een paar antwoorden op vragen die ik gesteld heb kreeg ik niet. ZELF HEBT GE NOOIT IETS UIT UW EIGEN GEZEGD! Zoals dat je vanalles doet met hem, en met hem ipv naar de blaameersen zijt geweest ben ik ook te weten gekomen door het u DURVEN te vragen!

Zo zijn er nog over duizend en één dingen gepraat geweest gisteren (oa sex)
Zeggen dat Sebastien helemaal niets te maken heeft met de situatie is dikken bull. Ge zit wel te zeggen dat ge wou dat dat niet was gebeurt met hem, die tongkus en whatever, maar ge hebt er wel alle dagen contact mee, gaat samen uit en ge doet nu vanalles gewoon voor hem.
We hebben altijd al samen willen gaan lopen, wel ik ben er al voor u met begonnen, en nu je het ook doet wimpelt ge mij af als ik vraag of ik geen toerke mee mag doen. En zo is er nog veel meer. De reden dat ik niet mee mag lopen et al, zal wel zijn omdat Sebastien al mee is met u.
En da is ook zo iets, als je iets doet, of ergens heen gaat met vriendinnen van u, mag ik er gewoonweg niet bij zijn. Sterker nog, ge negeert mij vlakaf op die momenten. En dan achteraf ist weer van sry sry...

Ik haat en hou van u. Nooit gedacht dat uitgerekend jij mij zo iets zou aan doen. Ik vind het dan ook heel zwak van u. Je zegt dat het niet meer goed kan komen tussen ons door waar ik de voorbije 2 jaar tekort gekomen ben. Door wat er allemaal tssn ons gebeurt is. Ik erken en geef mijn fouten toe. Ik heb ze zelf quasi allemaal al ongedaan gemaakt, en guess what, ik voel er mij goed door, ben fier dat ik het kan. Maar wat jij nu doet, of gedaan hebt,... zijn geen woorden voor. Je wil er zelf niets aan doen. Je loopt gewoon weg en vraagt me alles te vergeten.
Eigelijk ben IK diegene die u nog een kans zou moeten geven, en niet omgekeerd.

Soit, ik ga hier nu wel ff stoppen, het word me te veel.

----------------

s' Ochtends vroeg op, douchke, kleertjes aan, hap hap, drink drink, tandjes poetsen...
Naar Sofie!

Vandaag naar 't stad geweest haar wat kleertjes zoeken. We hebben veel lelijke dingen gezien, maar we zijn er dan uiteindelijk toch in geslaagd wat sexy te vinden. (Trust me, Sofie + sexy = HOT!)

Samen sandwichke gegeten op een bankske aan de fontein op 't zuid.
Door naar een infodag voor een vakantiejob.
Twas daar wel redelijk saai, en koud! OMG in dit weer hadden we het gewoonweg koud! hehe
En moe dat wij daar waren, lol. We zouden daar zowat in slaap kunnen gevallen zijn. Wat gelukkig niet gebeurd is, denk ik toch.
De job spreekt ons niet echt aan maar met wat geluk maakt Sofie nog kans ergens anders. Iets dat haar ongetwijfeld veel beter zal liggen.

Daarna heb ik haar terug thuis afgezet. Ze wou niet dat ik mee naar binnen ging en stuurde me dan huiswaarts, wat een niet erg leuke afsluiter is na een fantastische dag.

NEway, Fieke, amuseer je nog vanavond met wat je ok doet, maar ook niet te veel eh!

-----------------

Is al bijna middag, zal dan maar is gaan vertrekken zie
Humeur: Gelukkig Update | Delete | Reacties (

-----------------

Voor de rest weet ik niet goed meer wat gedaan. Had zin om gewoon bij haar langs te gaan maar durfde niet. Dus heb ik maar eens gebeld. Morgen heeft ze haar examen voor met de wagen te rijden. Ze had mij al een paar keer gezegd dat ik eens mee mocht als ze ging oefenen. Ze ging vandaag nog gaan, maar ik mocht blijkbaar niet mee.

Ze zegt soms om eens dit of dat te doen, samen. Maar er komt er nooit van. Wel hoor ik steeds weer dat ze met iemand anders wel is weggeweest.

Het doet pijn dat ze zicht zo afsluit van me, steeds meer.
Ze mist me, wil me zien, maar kiest bewust om dat niet te doen.

*zucht*