Tot nieuwe inzichten kwam ik, al reizend door en verblijvend in oude steden.  Plaatsen waarin ik ooit resideerde en "hij" nog steeds. Al wandelend en pratend en luisterend en ziend, werd het licht helderder. Zo dacht ik o.a. de volgende conclusie te kunnen trekken (behalve dat je op zn minst gestoord moet zijn om zowat continue aan een ander mens te denken, want dat doen we; of gewoon knettergek). Hij kan niet ontvangen. Dat maakt dat mijn eerder gedane opmerking dat hij mij nodig denkt te hebben om met zichzelf in contact te komen, onveranderd kan blijven staan. Die noodzaak bestaat namelijk nog steeds,  alleen heeft hij er eigenlijk nog nooit gebruik van gemaakt.  Hij kan geen gevoelens van andere mensen ontvangen,  althans niet mijn genegenheid als ik die toon. Of hij wil ze niet ontvangen omdat hij er waarschijnlijk bang voor is. Wat hij doet is nemen en geven, maar niet ontvangen, om welke reden dan ook. Zo blijft hij de controle behouden,  in zijn beleving dan.Toen ik zo langs de plaatsen reed waar we ooit samen af fietsten om naar een meeting te gaan, of een bus in klommen om naar het werk te gaan,  gaf me dat eigenlijk wel een gevoel van verrukking maar ook van heimwee naar toen. Suddenly it dawned to me that actually all I ever wanted was him !  Ik wilde verdorie hem! Zijn persoon! (Wel graag de geidealiseerde versie van hem, zoals ik hem in mijn gedachten zie, zoals hij dus kan zijn, maar helaas zoals hij zich niet altijd laat zien). Hoe hij doet, hoe hij praat , hoe hij zich beweegt, zijn handen. Want zodra ik iemand ontmoet die op hem lijkt, ben ik blij, of bij iemand die hetzelfde sterrenbeeld heeft als hij, denk ik: ja zo zou hij ook doen of denken.  Idioot gewoon.Best pijnlijk want het is niet vice versa. Hij is niet in mij geïnteresseerd maar in zichzelf.  Bij hem gaat het alleen maar om hém, over zijn ontwikkeling , over hoe hij mij er in kan gebruiken. Hij heeft t namelijk nooit over mij.  Misschien is zelfs zijn gevoel van verliefdheid slechts een afspiegeling van verliefdheid op zichzelf,  weerspiegeld door mij. Een beetje zoals narcissus zeg maar. Hij kan geen liefde geven omdat hij ze nu niet wil ontvangen. Wel interessant dat de aantrekkingskracht dan toch zo sterk blijft.  Maar ja, een kinderhand is gauw gevuld,  en ik ben inderdaad snel tevreden met weinig. Ik ben dus sowieso al niet veeleisend.  Wat vraag ik nou eigenlijk?  Hij weet het, vraag het hem maar. Goed als het nu toch huiluurtje is, kan dit er ook nog ff bij: gisternacht droomde ik van een man die kon kiezen tussen een aantal vrouwen. Hij kon ze elimineren zodat er nog maar 2 vrouwen overbleven.  Ik was er 1 van.  Ik had gek genoeg een gevoel van zekerheid,  zo van, oh hij zal vast voor mij kiezen. Maar neen! Ik was behoorlijk geschokt dat hij voorde ander koos, dat had ik niet echt zien aankomen. Nou ben ik van huis uit niet echt een droommens die grote waarde hecht aan of betekenis legt in dromen.  Maar stel je voor dat die man nou hem voorstelt?  Boehoehoehoe snik snik.