Beste Esli, Ik kan me erg herkennen in jouw verhaal..

Ik ben hier nieuw op de site en las jouw verhaal en dacht, dit had ik bijna kunnen schrijven. Qua gedachtengang en ideeen over bepaalde dingen dan.

Mijn ex en ik zijn al 2 jaar uit elkaar doordat hij last heeft van een psychisch probleem, hij voelt dus geen emotie meer. We hebben sinds het uit is periodes gekend dat we elkaar weken niet zagen, dan opeens weer heel erg naar elkaar toe trokken [en in bed belandden] maar verder kwam het niet.
Zijn gevoel voor mij wil maar niet terugkomen, hoewel hij ook weet dat het er wel zit maar dat is door zijn trauma geblokkeerd. Dan maar vriendschap dachten we toen, dat kunnen we toch best? Nee dus, dat werkt niet. Niet zolang 1 van de 2 nog gevoel heeft voor de ander [ik dus] en dus meer verwacht van een vriendschap.

Wat jij schrijft over het eenrichtingsgevoel tijdens gesprekken ken ik.
In mijn ogen geeft dat toch aan dat de persoon in kwestie niet [genoeg] geinterresseerd is.
En dat frustreert je dan enorm!! Je zegt ook dat je niks meer met hem wilt en als hij morgen zegt een vriendinnetje te hebben, je daar blij om bent.

Dit is precies wat ik dus ook met mijn ex heb. Tuurlijk ik hou van hem, in ons geval is het een onmogelijke liefde. De liefde is er zeker geweest, we zouden gaan trouwen, waren elkaars 'ware' maar door zijn trauma [opgelopen door onterecht in de gevangenis te hebben gezeten] voelt hij niks meer [voor niemand].

Maar ik weet dat het niet kan, wij samen. Dus dan hoop je op vriendschap. Maar omdat je gevoel eigenlijk meer wilt dan die vriendschap alleen kan jij er niet tegen dat hij niet meer geinterresseerd in je is, dat hij aan jou niet dezelfde vragen stelt als jij. Je snapt het niet en kan er gewoonweg niet bij met je hoofd.
Dat herken ik dus ook bij jou.

Ik denk dat voor mij geld dat als ik weet dat het goed met mijn ex gaat, dat ik dan ook rust kan hebben en doorgaan met mijn leven. In ons geval zal het voorlopig niet beter met hem gaan en hebben we daarom gisteren besloten om elkaar los te laten.. Hoe moeilijk dat ook was omdat ik nog steeds na 2jr van hem hou, maar het moet. Ik moet sterk zijn en doorgaan met mijn leven, het is al zo kort en er is al zoveel tijd verstreken...

Ik hoop dat mijn verhaal jou kan sterken en je hier je eigen conclusie uit kan trekken in relatie tot je eigen verhaal..

Hebben we afgesproken elkaar los te laten, ook geen vriendschap want dat werkt niet...als er nog gevoel in het spel is..

Voor nu zou ik zeggen, hou je sterk en laat niet met je spelen. Al zie je dit zelf niet als spelen en voel je het ook niet zo, want dat heb ik ook nooit zo gezien en ik weiger er ook nu op die manier naar te kijken, maar een ander woord is nu eenmaal niet voor te verzinnen..