Opeens…
Opeens mis ik je…. Merk ik dat ik wil weten hoe het met je gaat...
Heb ik gewoon het gevoel dat je zomaar binnen kunnen komen.
We hebben zo veel gedeeld de afgelopen jaren en nu het laatste half jaar waren er maar enkele momenten waarbij we elkaar begrepen. Dan zag ik weer even de man met wie ik destijds getrouwd was. Maar nog vaker zag iemand die niet wist zichzelf een houding te geven. Een man die mijlenver van me vandaan stond maar me nog nauw aan het hart lag.
Waarom had ik niet door dat jij al eerder uit de trein was gestapt.? Een perron eerder uitgestapt was? Nou jah… 1 perron? Waarschijnlijk was ik al kilometers doorgereisd zonder in de gaten te hebben gehad dat je de noodrem had aangetrokken….. Ik? Heb niks gemerkt. Niet van de plotselinge stop… de gierende remmen en alle hectiek die zich in jouw hoofd heeft moeten afspelen.
Hoe kwam dat?
Nou… in mijn hoofd was er gewoon geen ruimte voor. Geen ruimte voor signalen die je af hebt gegeven… zoals je mij later hebt vertelt. Of misschien wel gehoord maar niet doorgedrongen. Ik was zo aan het knokken mezelf in de trein te houden om niet onder de trein te raken die naderde op het spoor naast me.

We hebben beide zo hard gevochten die afgelopen jaren dat jij geen vechtlust en energie meer had in je lijf en je hoofd.
Daarnaast durfde je ook niet teveel signalen af te geven in de angst dat ik er niet mee om kon gaan en eerder uit de trein zou uitspringen..

Maar goed.. je stond dus op je eentje op het perron… zonder mij. Maar waarom sprong je in de eerst volgende trein die al 3 minuten later kwam…… En nam gelijk plaats naast een ander.
3 minuten later….. Ben ik echt gewoon te laat geweest met alles???? Waar was mn zesde zintuig??? Het zintuig dat ik altijd had voordat we in de trein stapten met bestemming die uit eindelijk leidde tot onze scheiding…. Ipv tot een fijn gezin….

Sorry.. ik kan alleen sorry zeggen.
En ik ga je vergeven….. Maar voor nu doet het nog te veel pijn omdat hard op tegen je zeggen…
Je mag.. nee je MOET gelukkig worden. Dat verdien je. Je hebt je hart op de juiste plaats. En veel liefde te vergeven, moet er alleen aan wennen dat ik niet meer diegene ben.

Soms verloopt een reis niet zoals je had gehoopt.En helaas, ik was niet goed genoeg verzekerd….