Jeetje.. wordt mijn gevoel van moed even op de proef gesteld..

Heb ik toch de kracht gevonden en de relativeringszin om ex te laten weten dat ik hem graag wil zien, en om hem niet te overvallen stuur ik hem een kaartje via het i-net met een voorzichtig voorstel.. komt dat stomme ding niet aan, of heeft meneer zijn pc niet aan. Al 2 dagen niet. What the piiiieeep!?

Als ik mijn gevoel volg dan denk ik dat hij dat misschien ook wel wil. Al die spook en paniek gedachten van eerder hebben niet meer zo'n harde stem in mijn hoofd. Let's get real.. 3 weken geleden was hij degene die zei dat hij ergens nog wel hoop had. Niet ik.

Dus hoe gebeurt het toch in mijn hoofd.. dat ie al een ander heeft? Hoe kom ik er toch bij? Omdat ik niets hoor van hem? Die jongen heeft gewoon ein-de-lijk het respect voor me om me met rust te laten. Hij zal het ongetwijfeld moeilijk hebben. En misschien is mijn idee in zijn ogen heel eng, en zal hij niet durven. Misschien verlangt hij wel ontzettend naar het feit dat ik weer voor zijn deur sta, misschien krijg ik toch een koude douche..

Ik heb al wel besloten, dat als ik een afwijzing krijg ik dat ook moet doorstaan. Al ben ik degene die STOP zei een paar maand geleden, ik moet weten waar we staan. Dan is dat de les die ik leren zal.

Scenario's gaan door mijn hoofd.. zal hij mijn berichtje nog op tijd lezen? Is het straks te laat?