Hey lieve ldvd'ers,

Ik moet zeggen dat dit blog misschien niet helemaal hier zal passen. Maar toch...Ik hoop niet dat jullie het vervelend vinden als ik het hier plaats.

Ik lees hier nog vaak mee, gelukkig kan ik dit nu zonder dat ik me verdrietig ga voelen. Het is allemaal voorbij...Nu al twee maanden weer uit, na de 3e keer. Helemaal geen contact meer, en ja ik ben eroverheen. Tenminste dat lijkt zo. Éindelijk!! Wie had dat nou verwacht?! Nou ik zeker niet! In april ging het voor de 1e keer uit en heb hem nooit los kunnen laten tot nu...(dus lieve mensen: het komt écht écht weer goed!)

Maar ik zeg niet dat ik me nu goed voel..Helaas...Altijd heeft mijn onzekerheid in relaties meegespeeld. Verder ben ik helemaal niet onzeker, niet over mezelf, niet over mn uiterlijk ofzo...Nee, alleen in relaties ben ik onzeker. Vind hij me wel leuk? Waarom laat hij niks horen?

Sinds begin dit jaar heb ik een leuke jongen leren kennen. Ik heb nu twee keer met hem afgesproken en het was echt super! Zo vertrouwd, het leek ook soms alsof ik hem veel langer kende. We hadden het leuk samen, kunnen praten en lachen en hij was heel lief. Wel echt mijn type...Maar de onzekerheid slaat weer toe. Of we wat hebben weet ik niet, ik vind zelf van niet, we hebben het er nog niet zo over gehad. Wel vroeg hij wat ik van hem vond. Helaas heeft hij een heel erg drukke baan. Ik vertel er liever niet teveel over, maar vijf tot zeven dagen in de week werken en vaker ook 's avonds. Afspraken maken is moeilijk, want vaak weet hij van te voren niet of hij bv een avond moet werken. Vorige week woensdag zouden we bv afspreken en dat kon niet doorgaan omdat hij toch moest werken, hij voelde zich er erg rot onder. Ik heb hem het laatst twee weken geleden gezien! En voor mij is dat lang...Hij zei toen: ik zie je snel weer. Nou, niet dus . We hebben meestal wel elke dag contact, via msn, sms of bellen. Maar de laatste dagen is dit minder...En ik ben zo onzeker! Maandag zei hij dat hij hoopte dat hij me woensdag zou zien...Gisteravond heb ik hem gesmst, maar ik heb nog niks terug. Ik wil hem gewoon zien, bij hem liggen, knuffelen, kletsen, lachen...Ik mis hem. Hetzelfde als ik had bij ldvd, alleen gelukkig nu niet zo intens.

Ik heb er net zelfs om moeten huilen over hoe het nu gaat...Ik wil met hem erover praten als ik hem zie, maar zal dat nog een keer gebeuren?! In mijn vorige relatie was ik te afhankelijk van mijn ex, ik wil dit zeker voorkomen. Ik heb me, vind ik, nog niet afhankelijk tegenover hem gedragen. Maar als hij niks laat horen, kun je dat wel aan mijn humeur merken. Ik heb eraan zitten denken om tegen hem te zeggen dat het geen zin heeft tussen ons, maar ik wil hem niet 'opgeven'! Ik wil HEM!

Het erge van dit is dat ik toch ook weer aan mijn ex ga zitten denken. Hoe fijn het eigenlijk is om een vriend te hebben, hoe fijn het vaak was met mijn ex. Nu zie ik alleen maar de mooie dingen, maar in deze twee maanden heb ik vaker gedacht dat ik hem zeker niet meer terugwil en ook boeide het me niet zoveel wat hij allemaal doet enzo. Maar toch, we hebben zoveel voor elkaar betekent en nu is alles weg...

*zucht*, ik vind de liefde zo moeilijk...Ik ben bang om alleen te zijn (later) en misschien dat ik daarom zo 'afhankelijk' ben. Pff...kon ik maar even dat gevoel terugkrijgen dat ik bij die leuke jongen ben...Ik dacht toen al: dit is te mooi om waar te zijn...

Liefs