Start › Blogs › Climb's blog

Onverwacht

afbeelding van Climb
Din, 17/01/2006 - 12:34 — Climb

Hoe kan dat nou, mijn keel zit weer dichtgeknepen en de nachten zijn weer veel te lang. Al dagen het gevoel dat de zon gaat doorbreken. Maar de verwachting wordt niet ingelost. Alsof ik de afgelopen weken niets verwerkt heb, alsof ik nu pas door krijg wat er is.

De mededeling deze ochtend op de mail. Dat ze de poes mist. De poes. Dat ze een week met een vriend naar Egypte gaat. En nu weer een dag niet aan werken toekomen. Het gevoel dat ik niet eerlijk ben naar mijn baas toe. Maar ik wil er alles aan doen! Alleen alles wat ik doe dat lukt niet. Ik drink geen alcohol om niet te vluchten, ik eet gezond, ik sport regelmatig. Maar mijn schouder en mijn nek zijn stijf van het gespannen achter de computer zitten. En de nachten zijn te lang. Als ik nou gewoon zou kunnen slapen. Maar om 2 uur s'nachts is er niemand om te bellen, niemand op de msn, niemand die me even kan vertellen dat alles wel weer goed komt. En ik weet ook wel dat alles weer goed komt. Maar bij elke kleine tegenslag moet ik opnieuw beginnen. Een vriendin die zegt dat het vervelend is omdat ik al 30 ben en eigenlijk een gezin zou moeten hebben. F*ck op. Ik weet dat het onzin is, maar die gedachten gaan niet weg uit mijn hoofd. Kon ik ze maar in 1 keer als tranen laten wegvloeien. Dat alles weer gewoon is en dat ik weer die vrolijke flapuit ben van een maand terug. Of dat er iemand was waar ik elke nacht kon slapen en die ik wakker kon maken als het eventjes niet gaat.
Ik hoorde een liedje op de radio van de dijk. Zullen we dansen, heet het. Een stukje zet ik hier neer. Het is mooi.
Zullen we dansen
Ik weet niet wat je denkt
Maar je twijfel laat zich raden
Met schuwe ogen kijk je naar
De wereld om je heen
Die zich maar ternauwernood
Staand houdt aan haar fa?ɬßade
Ik weet niet wat je denkt maar
Hier is er net zo een
Zullen we dansen samen
Tot het eind van de avond
Dansen samen
Tot het eind van de nacht
Dansen dansen
Tot het eind van ons samen
Waar het daglicht op ons wacht
Ik ken je niet, een weinig nu
Maar ik zie hoe jij kan zwijgen
Hoe je stil kan zeggen
Waar geen woorden voor bestaan
Twee zielen die voor even
Hun lot willen ontstijgen
En bij elkaar een reden zoeken
Om door te gaan
Zullen we dansen samen
Tot het eind van de avond
Dansen samen
Tot het eind van de nacht
Dansen dansen
Tot het eind van ons samen
Waar het daglicht op ons wacht

Niets wat we niet wisten

Hoe toen de dingen lagen
Hoe wij de dingen zagen
In dat simpele weleer
Dat zekere, dat besliste
Van die voorbije dagen
Daar moet je ons niet meer om vragen
Weten we nu niet meer

Zullen we dansen samen

Tot het eind van de avond
Dansen samen
Tot het eind van de nacht
Dansen dansen
Tot het eind van ons samen
Waar het daglicht op ons wacht

Zullen we...