Wat is toch die onlogische tweestrijd in mijn hoofd.
Het is echt voor ons beide beter dat het uit is en met vlagen voel ik me er ook heel goed bij, bij het besluit. Maar damn, wat kan ik haar soms ineens missen.
Ik mis vooral hoe ze was, omdat ze nu zoveel anders doet. Is ze zichzelf wel vraag ik me steeds af. Ik zie haar af en toe en bij momenten herken ik 'mijn oude' vriendinnetje, maar van het een op andere moment slaat ze weer compleet om. Op die omslagmomenten schiet ze in een soort zelfbeschermingsmodus en ik vind dat jammer.
Geef gewoon toe dat je nog gevoelens hebt, het hoeft niet per se weer hoop op een nieuw begin te betekenen. Maar zo zwart/wit ziet zij het helaas wel. Zij wil absoluut niet meer, maar hoe lang kun je gevoelens tegenhouden?
Ik denk dat die tweestrijd komt doordat we elkaar nu niet meer begrijpen. We hebben beide een andere manier van verwerken die ongelofelijk veel van elkaar verschilt. En dat botst helaas. Hoewel het wel te obvious is dat ze me ontwijkt, maar ik heb daar niets over te zeggen, dat is haar keuze..
Hoi m, Dit ziet er heftig
Hoi m,
Dit ziet er heftig uit....hoe gedraagt ze zich op dit moment? Hoe lang is het uit tussen jullie? Het zal vast niet zo zijn dat ze geen gevoelens meer voor je heeft, misschien brengt ze dat zo over maar dat hoeft toch niet zo te zijn? Hebben jullie helemaal geen contact meer?
Groetjes orange
@Orange
Hey!
Het is allemaal niet zo heftig als het lijkt hoor. Het is nu zo'n 2,5 maand uit ongeveer, maar we hebben dezelfde vriendengroep, dus zien elkaar nog wel steeds. Ik weet ook dat ze nog wel bepaalde gevoelens heeft, alleen die onderdrukt ze, ze wil het gewoon niet. En ik stiekem eigenlijk ook niet (meer), maar normaal tegen elkaar doen lijkt me wel fijner.
Ze denkt heel zwart/wit en dat is moeilijk om daar tussen te komen. Ze is wel lekker door aan het leven, en daar ben ik blij om, maar die ontzettende awkwardheid steeds als ze me ziet is lastig. Laatste paar dagen heb ik haar best vaak gesproken/gezien, dus het is beter om dat weer even te laten. Ik heb het idee dat ze, op haar manier, toch de deur op een heeeeel klein kiertje laat staan.
De tijd zal me ooit wel antwoorden brengen, de kunst is om daar niet op te gaan zitten wachten.
hoi M
Hoi M,
Jeetje, lijkt me shit als je dezelfde vriendengroep hebt! En dat je elkaar dan steeds moet tegenkomen.
Misschien dat ze een kiertje open laat staan maar heeft dat zin voor jou? Wil je uberhaupt nog verder? Want zoals ik lees is het beter als jullie niet meer samen zijn.
Je hebt gelijk, ga niet zitten wachten....ik ben zelf ook heel hard eigenlijk, ik laat ook niks van me horen aan mn ex, maar dat wil niet zeggen dat het me niks kan schelen....
Het is gewoon goed voor jezelf om door te leven, vooruit te kijken en wat is gebeurd achter je te laten.
Sterkte hiermee!
Groetjes Orange
@Orange
Het komt tussen ons niet goed, en dat is ook prima wat dat betreft, dat accepteer ik sindskort ook. Zou het ook niet meer willen.
Blijf het deels fascinerend vinden dat sinds ik het accepteer, het contact ook heel anders is tussen ons. Eentje waar ik wel mee kan leven, omdat het nu wel afgesloten word. Want dat negeren en vermijden deed me echt pijn en voelde niet als afsluiting.
De schommeling tussen casual en awkward contact mag nog wel verdwijnen, maar dat heeft tijd nodig.