Al negen maanden.
Al negen maanden kan ik hem niet vergeten.
Het is overduidelijk dat hij me niet wil,
dat hij alleen maar vrienden wil blijven.
Dat heeft hij zelfs gezegd!
Maar toch krijg ik hem niet uit mijn hoofd.
Ik heb al zoveel geprobeerd;
hem negeren, kwaad worden op hem,..
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Ik huil zo vaak dat ik er ziek van word.
Al mijn vrienden vragen zich af waarom ik me zo aan hem vastklamp. Misschien is het omdat hij de eerste was die écht naar me luisterde, die het wat kon schelen als er iets met me was.
Pff..
Ik weet het gewoon niet meer.